Picture perfect

You see that girl walking through the hallways?
Yeah, the pretty one with the high heels!
She does look pretty, doesn't she?
Can you look a little bit closer?
Just a little?

What do you see now except her beauty?
Yes, it's pain and sadness what lies beneath that mask.
Yes, she smiles everyday.
And she helps everybody who needs her.
You'll never find a friend like her.
Never.

But still none of her friends can see what you see now.
They can't see she's in pain.
They can't see she's about to cry.
But who needs to tell them that?

She's needed when they're in trouble.
She's their example.
She's their picture perfect.

Who wants to mess with that?

"Pfff, ik leef nog."

Nee, niet een bericht over: AH! SORRY DAT IK ZOLANG NIETS VAN ME HEB LATEN HOREN, OH EIGENLIJK WAS HET NIET EENS ZO LANG. Nee, ik leef nog ondanks dat Q-music vanochtend meldde dat het vandaag - wat is het? - een blauwe maandag is? Laat me dit even opzoeken. Wikipedia zegt:

"Blue Monday is een naam, gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar. De vader van 'blauwe maandag' is de in depressies gespecialiseerde Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij bedacht in 2005 een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit bleek dat de derde maandag in januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek. Arnall werd in academische kringen overladen met kritiek, maar desondanks wijden veel grote kranten en andere media jaarlijks kritiekloos aandacht aan het fenomeen."

Een formule? Een freaking formule vertelt ons even wanneer wij het meest depressief zijn? Kijk eens aan. De geniale formule:

[W + (D - d)] x T^Q

M x Na

"Hierin is W een maat voor het weer, D voor de schulden, d voor het maandelijkse salaris, T voor hoe lang geleden het kerst was, Q staat voor hoe goed men nog de goede voornemens volhoudt, M voor het motivatieniveau en N voor het gevoel om actie te ondernemen. Er wordt niet aangegeven wat de eenheden van de variabelen zijn."

De formule lijkt hier een beetje onduidelijk, maar daar gaat het niet om. Waarom zou een formule ons vertellen dat we dan het meest depressief zijn? Ik zag toch echt wel lachende gezichten vandaag. En toch besteedt de media hier heel veel aandacht aan. Zo beïnvloedt het heel makkelijk de medemens. Zelfs ik dacht vanochtend na het horen van dit bericht: "Serieus? Dit wordt een hel dag!" Ik zat er niet eens zo ver naast, maar daar gaat het niet om! Elke dag kan er wel iets misgaan! Ieder andere dag kan je minste dag zijn. Waarom perse de derde maandag van januari? Gaan we dan al met de pakken neer zitten? Ik niet in ieder geval! Ook al ging mijn tentamens niet zo goed en verpestte ik mijn tekening. Ik kwam met een lach bij koor aan. Hoe slecht mijn dag ook was. Ik vind wiskunde en formules sowieso al nergens op slaan, hoe kan een mens hier in godsnaam op komen? Maar dit slaat echt alles. Hebben deze mensen niets beters te doen?

Dus, iemand last gehad van deze uiterst blauwe maandag?

Het vakantiegevoel die er nooit geweest is

Na twee weken lang zwoegen, zweten, gebloed en gehuild te hebben, was het zo ver. De tentamenweken begonnen weer. Mijn vakantie was niet heel vreselijk hoor, verre van, maar de gedachte dat mijn vakantie praktisch gezien eerder studieverlof is dan vakantie... tsja, dat bepaald je humeur wel. Ik heb mijn best gedaan natuurlijk in de vakantie. Ook al moest ik gisteravond nog tot half twaalf lezen voor mijn Engelse mondeling die ik vandaag had. Ik heb in de vakantie voornamelijk dus geleerd, ben wel een paar keer weg geweest natuurlijk (moest wel veel opofferen trouwens om nog te leren) en ook geschreven. Juist net wanneer je het druk hebt, kun je wel 5.000 woorden op een dag schrijven (dat is gebeurd). Ja, je moet veel offers maken om iets anders te doen. Iets groters en later zal het natuurlijk allemaal waard zijn. Als je je diploma in je handen gedrukt krijgt en je rug naar je oude school toe kan keren. Al denk ik dat ik graag terug kom om nog te kijken bij vrienden die er nog zitten. Genoeg bullshit, hoe gingen mijn eerste twee tentamens?



En daar zit ik dan. Thuis. Eenzaam en alleen (sorry honden) aan tafel met mijn laptop voor me. Op het beeldscherm staat wikipedia met informatie over de Silence of the Lambs en zuchtend en steunend maak ik de samenvatting af. Mijn hart bonkt hard tegen mijn borstkas aan, kreeg het spontaan koud en begon oncontroleerbaar te trillen. En dat allemaal door de zenuwen. Het is tijd. Ik moet weg.


Nee, nee, nee! Ik wil niet! 
Je moet Joyce, het is niet anders. Wil je naar Amerika? Suck it up.
Maar wat als ik het verknal? Dan kan ik alsnog niet naar Amerika! 
Als je er wel komt, kun je nog een vijf halen. Als je niet komt opdagen, krijg je een 1 en heb je je herkansing verspild. 
Oke, jij wint.

Kom je aan op school. Vind je een lotgenoot die na jou de mondeling heeft. De kleine pauze is bijna voorbij en de bel gaat over een paar minuten. Ik neem afscheid en loop door de gangen heen.


Bah, al die stomme bruggertjes. Ik haat deze gang... echt... dit wordt volgens mij door iedereen bestempeld als 'de gang des doods bruggers'.
Nee! Daar is de trap al. En de gang. En de vleugel. O God, daar is de stoel. DE STOEL! Ik kan nog omdraaien. Ik kan nog weg.
Zwakkeling. Mietje.
Ga zitten en pak je map. Kijk het nog over. Dan kom je er alvast in.
Maak jezelf niet teveel wijs, komt niet goed.
Ohnee! De bel is gegaan. Al die kinderen... ze kijken naar me. Ben ik zo interessant? Damn, hoe ga ik dit overleven? O God! Moet ik aankloppen bij die mensen? Of komen ze me halen?
Als je niet binnen komt, gaan ze wel kijken waar je blijft.
Toch doe ik het.
...
Ik zei het je toch!
Houd je bek.
Pfff.
Tweede bel. Hoe lang gaat het nog duren? De bel is toch gegaan? Ik moet nu toch? O MIJN GOD DE DEUR GAAT OPEN!

Of ik schizofreen ben? Neuh, maar in tweestrijd ben ik altijd. Misschien omdat mijn sterrenbeeld tweelingen ben... hmm, een alterego is best grappig om te hebben. Ben je niet alleen in je hoofd. Back to the point. De deur ging open. Ik mocht binnen komen. Dit was het begin van het gesprek (globaal) tussen mijn leraar en ik:


How are you feeling?
Nervous (Ik zei het ontzettend droog, maar ondertussen zaten de stress vlekken overal)
What's the worst thing that could happen to you today?
Failing my exams. (En dat meende ik.)
No, getting hit by a bus.

Oke, het ijs was toen wel een beetje gebroken. Hij kreeg me in ieder geval aan het lachen. Dat is al heel wat als je zo zenuwachtig bent als ik. Nou, het mondeling begon. Ik weet niet hoe het ging eigenlijk. Er zaten een paar 'I don't know' 's tussen en ik had ook vragen fout. Soms kwam ik niet uit mijn woorden. En toen klonk er een belletje. Ik weet niet hoe ik keek, maar de vrouw naast de leraar die met me praatte vond het wel grappig. Maar het was midden in mijn antwoord en ik raakte de draad helemaal kwijt! Maar ik heb het wel kunnen afmaken gelukkig.

En dat was mijn Engelse mondeling. Toen mocht ik wachten op Nederlands. Ik weet nu al dat ik die moet herkansen (ik kan me op dit moment geen vak voorstellen die erger wordt dan dat). Ten eerste ben ik slecht in stijl. Ik mag dan wel schrijven, maar mijn stijl is niet goed. Het onderwerp was K-U-T. Ontslagrecht? Pffff. Ik heb daar niet eens een mening over, de citaten onthoud ik echt niet en de feiten zijn raadsels. Dan was ik bij elk tekstsoort fucked up geweest. Betoog: meningen. Beschouwingen: meningen vergelijken (citaten dus). Uiteenzetting: vooral gebaseerd op feiten. MAAR! Toch heb ik het voor elkaar weten te krijgen om 602 woorden op papier te krijgen, BINNEN EEN UUR! We moesten er 600. In mijn groepje moesten we een betoog schrijven blijkbaar. En de mening werd je voorgeschoteld met dingen die in het betoog moesten staan. Ik heb het voor elkaar gekregen. Met de lengte is niets mis, ik heb goed gelet op mijn stijl en ja... of de feiten en inhoud goed is, dat betwijfel ik op het moment. Maar goed, dat ik even als derde daar wegging, vond ik ook wel een goede prestatie.

Morgen nog een mondeling. GE-SCHIE-DE-NIS?! Ik wist niet dat je daarvoor mondelingen kon krijgen, maar ik zie wel wat ik ervan bak. Ik ben sowieso niet goed in geschiedenis. Of het nou op papier is of als een mondeling. Het moet maar. Het zijn maar twintig minuten (serieus, chill) en het ergste wat me kan gebeuren is geraakt worden door een bus als ik naar huis fiets. Als ik dat in gedachten hou, komt het vast wel goed.

Dus, iemand die mijn leed deelt?

Een korte, beknopte terugblik

Januari
- Een leuke ckv excursie naar Groningen wat echt heel gezellig was met mijn vrienden!
- Heel veel toetsen? (Ik zit mijn agenda te checken hier op gebeurtenissen, maar ik ben niet zo agenda-achtig om alles erin te schrijven... en nee, ik onthoud het allemaal niet, want ik heb een slecht geheugen.)
- Oh! Een pianoconcert met mijn vader, dat was echt heel mooi!

Februari
- Weer naar Groningen voor school, maar dit keer naar Hanzehogeschool
- Geholpen met een open dag bij ons op school, ook opgetreden! Altijd leuk!
- Een roos gekregen met valentijnsdag van mijn beste vriend, dat was echt heel lief.

Maart
- Naar Petticoat geweest
- Eerst infodag naar Arnhem voor high school!
- Talentenjacht op school, niet gewonnen helaas, maar wel een keer geen fouten gemaakt!

April
- Naar het Sjong geweest waar vrienden aan mee deden en ze werden eerste!
- Lesgegeven bij gym en sinds die dag haat ik gym nog meer...
- Kermis was weer in Drachten!
- Naar de IJssel geweest met aardrijkskunde, lange, warme dag was dat.
- Claudia de Breij voorstelling, was echt heel gezellig en grappig (denk ik, ik lachte wanneer de anderen lachten ahem.)

Mei
- Begonnen met deze blog
- Uitslag WriteNow in Leeuwarden, helaas niet in de prijzen gevallen
- Werkweek Parijs! (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
- En ik werd eindelijk zestien!

Juni
- Eerste keer naar zaterdag feu en flink aangeschoten geweest...
- Mijn opa werd tachtig, haha
- Optreden met koor bij diploma-uitreiking havo (30 juni)

Juli
- Optreden met koor bij diploma-uitreiking vwo (1 juni)
- Kooruitje: op school eten en toen naar de bioscoop (een van de laatste keren samen)
- Helpen met sportdag onderbouw en het schooljaar was zo goed als voorbij
- Begonnen met Sonja Bakker (waar ik geen spijt van heb gehad, wauw, wat voel ik me goed vergeleken het begin van het jaar!) (weetje, eigenlijk denk ik in schooljaren en niet in jaar jaren.)
- Voor de docenten zingen, iets wat altijd eng is.

Augustus
- Naar Londen op vakantie
- Naar zeeland op vakantie (het was zeeland toch?)
- Verder weet ik niet wat ik heb gedaan in de vakantie, er staat verder niets in mijn agenda, haha!

September
- Begin examenjaar o-o
- Formulieren gepost van high school (als ik mijn eigen woorden goed begrijp)
- Glee 3D concertmovie geweest
- Interview in Arnhem voor high school
- Begin repeteren voor kersttoneel

Oktober
- Oktober was een saaie maand op mijn eerste tentamenweek na.

November
- Naar Groningen geweest naar de universtiteit (daar hoor ik niet thuis, ben ik achter gekomen)
- Herfstfeest op school wat niet lekker afliep.
- Dagje Rotterdam gehad met tekenen/handvaardigheid groep
- Opmaakpoppetje geweest voor een vriendin

December
- Eerste doorlopen met kersttoneel
- 100 Monkeys concert in Amsterdam!
- Naar Midsummers nights dream geweest van het Nationaal Toneel
- Twee dagen lang kersttoneel gehad: een generale repetitie, drie voorstellingen en daarna feu!
- En toen was het vakantie en moest ik leren

Nu ik er zo op terug kijk, heb ik een redelijk jaar gehad. Maar volgend jaar wil ik gaan knallen en ga ik knallen! America, here I come!

Als een jaar eindigt en een nieuwe begint

Het is ook niet anders he? Het nieuwe jaar komt eraan, kerst is geweest en de top 2000 is volop bezig en stiekem al bijna ook al ten einde. Dat vraagt natuurlijk om een blogbericht en te laten weten dat ik leef. Zo goed als tenminste. Deze vakantie bestaat voor mij niets anders uit leren voor de tentamens die na de vakantie beginnen. Helaas, helaas. Gelukkig heb ik twee weken om te leren en ik kan hierdoor de leerstand een standje lager zetten dan in de herfstvakantie. Ik heb nog redelijk veel te doen, maar ik kom er wel doorheen. Ik maak me alleen een beetje zorgen om de mondelingen Engels en geschiedenis.

Vandaag is de laatste dag van 2011. Hoe heb ik die tot nu toe besteed? Niet nuttig, dat is een ding dat zeker was. Ik heb dingen voor school gedaan (ja, dat valt onder categorie niet nuttig), poging gedaan een nieuwe blog te beginnen en weer verwijderd en in plaats daarvan deze een nieuwe layout gegeven en een andere titel erboven, gelezen voor school (Hannibal Lectaaaaaaah is back, le scared?) en naar de stad geweest. Dat was het ook wel. Natuurlijk oliebollen gegeten. En ik heb een lijstje met goede voornemens gemaakt. Niet dat het zin heeft, maar dat herinnert me er gewoon aan wat ik nog moet doen en dat ik dat niet moet vergeten. Anders ben ik screwed.

Ik weet niet of ik het al verteld had, maar voor high school in Amerika word ik waarschijnlijk geplaatst in regio Southeast. Daar zijn ze nu bezig met het zoeken van een gastgezin en een school voor mij! Hier is een kaartje:



Het kaartje die we toe gestuurd kregen is anders. Maar het is ongeveer het blauwe stukje, dat betekent ook Florida. Conclusie: warm, vochtig en orkanen. Ik ben heel erg blij dat ik hier terecht kom waarschijnlijk aangezien ik niet in de bergen terecht wilde komen ofzo of in een koud gebied. Hawai had trouwens ook wel gemogen (kijkt naar het kaartje)... maar volgens mij mochten we daar niet uit kiezen... denk ik.

BAM! Daar ging mijn concentratie de lucht in met de cabit schieters.

Jaarlijkse trots

(Kersttoneel. Een bekend begrip onder de scholieren van het Drachtster Lyceum. Stel. Je komt als brugger binnengelopen op je nieuwe school (uiteraard nemen we hier even het Drachtster Lyceum aangezien ik niet weet of er iets soortgelijks is op andere scholen). Na een lange week vol nieuwe ervaringen zie je ineens overal posters hangen met de titel: KERSTTONEEL AUDITIES. What the fuck? Kersttoneel? Waar hebben die mensen het nou weer over? Helaas, maar het is voor derdeklassers en hoger. Oke dan, afwachten wat het is dus? Na drie maanden hangen er weer posters door de hele school heen met de tekst: MIDSUMMERNIGHT DREAM. Oh! Het is een toneelstuk! Goh, wat leuk! Is dat elk jaar zo? Niet veel later is er de kaartverkoop en een week later zit je in de Lawei (ons theatergebouw in Drachten) waar leerlingen van je eigen school een toneelstuk opvoeren. Of dit een groot succes was? Ik heb nog geen idee eigenlijk, want het is volgende week. En wat is er in die drie maanden eindelijk gebeurd? Audities voor toneel, dans, band en het koor (een paar hadden we nodig, want het koor van onze school wordt gewoon uitgenodigd mee te doen) worden gehouden en een geselecteerde groep mensen blijft over om in december een spetterend toneelstuk op het podium neer te zetten! In samenwerking met de mensen van het decor, grime, techniek, kostuums etc. Ikzelf zit in het koor sinds de oprichting ervan. Al sinds het begin van het jaar zijn we al druk bezig om liedjes in te studeren voor het toneelstuk en de eerste doorloop met toneel en muziek hebben we gehad. Het is zo leuk! Jammer dat ik jullie niet allemaal kan uitnodigen om te komen kijken, want dat is het echt waard! Shakespeare krijgt een nieuwe jasje aangereikt. Allemaal heel spannend! Want het is altijd maar weer afwachten of het goed gaat. Vorig jaar was in ieder geval een groot succes! We moesten zelfs mensen toelaten bij de generale repetitie, omdat het zo snel uit was verkocht. Maar nu doen we drie voorstellingen in plaats van twee.

Maar dit is het trots van het Drachtster Lyceum waar redelijk veel geld in wordt gestoken. Het is het allemaal waard, want het is een geweldige ervaring! Ik doe nu twee jaar eraan mee en heb nog een keer zonder koor meegezongen, maar het blijft gewoon leuk. Achter de schermen is het altijd super gezellig en het beste van alles: als je meedoet, krijg je die vrijdags vrij. Waar ik het meest naar uit zie? Mijn leraar met de ezelskop.)

Dit had ik eerder geschreven: ik dacht ik deel het ff als inleiding.

Want laatst was het zo ver! Vorige week hadden we de optredens! Het was geweldig. Er zijn geen andere woorden voor. Ik vind het zo jammer dat het mijn laatste jaar is dat ik mee doe, maar goed, er moet toch een keer een einde aan komen. Een paar foto's (wil je ze allemaal zien, ga dan naar deze site of naar deze site). En jullie kunnen ook naar onze liedjes luisteren (op twee na, maar dat boeit niet). Ik zing de duet met een jongen bij Grease - You're the one that I want. Die hoort bij de eerste foto. De twee foto hoort bij Mathilde Santing - Wonderful Life. Bij de derde foto hoort niets. (Ga naar deze site aub) Echt heel gaaf dat het is opgenomen in goede kwaliteit!

Ik sta vooraan naast de jongen. Iedereen in het wit is het koor waar ik in zit!

Het koor, met een bandlid en de ezel! :D

De zes learen die meededen. Dit was echt een geweldige scene! Ze moesten een dansje opvoeren en dit dansje hebben we in de kleine pauze bij ons op school ook opgevoerd als een soort flash mob met alle leden van het kersttoneel. Dat was echt super gaaf!

Zie ginds komt de stoomboot uit... Nederland weer aan?

Plotseling is er een overvloed aan reclamespotjes op tv over lego, Barbie en dat ene nieuwe popje Nancy. Ladingen kruidnoten worden alweer geproduceerd en in supermarkten en zelfs drogisten gedumpt. En niet te vergeten al die gelovige kinderen wie intensief naar die reclamespotjes kijken met een bakje kruidnoten onder hun neus en hun verlanglijstjes aan Sinterklaas schrijven. De ouders kijken met een glimlach toe en stiekem hopen ze dat de kinderen niet al te veel spullen uitzoeken. Want de ouders kunnen natuurlijk nog geen budget aangeven. Sinterklaas is tenslotte rijk en heeft overvloed aan cadeautjes.
     Maar dan komt dat moment. Dat ene moment dat elk kind zich wel kan herinneren. Je komt aan op je eigen basisschool en je kijkt zo uit naar Sinterklaas wat al over een weekje of twee is! Groep zeven is echt geweldig en je hoopt weer iets te krijgen in je vakje van je eigen tafel. Wat zal het dit jaar zijn? Nog even wachten. Heel even. Dan kom je binnen en een paar kinderen zitten geshockeerd aan hun tafeltje terwijl de anderen geen flauw benul hebben waar het over gaat. Dan spreekt een van de kinderen met een ontzet gezicht. "Sinterklaas bestaat niet."
     Heel even blijft iedereen stil. Dan schiet iedereen zenuwachtig in de lach. Waar had hij het over? Hoe kon hij dat nou zeggen? Het eerste wat de onwetende kinderen doen als ze thuiskomen, is hun ouders bombarderen met vragen.
     "Mama? Papa? Bestaat Sinterklaas wel?"
     Dan kijken je ouders elkaar even aan en dan komt de waarheid naar boven. Ieder kind reageert weer anders. Ik reageerde lachend en het interesseerde me niet eigenlijk. Die ene zwarte piet leek ook al zoveel op mijn buurman. Maar er zijn ook kinderen die heel erg geloofden in Sinterklaas. Misschien was het zelfs wel hun voorbeeld. Elk jaar komt de honderden jarige oude man weer in Nederland aan en brengt alle kinderen vreugde. En dan kom je erachter dat Sinterklaas gewoon ergens anders in Nederland is opgestapt in de stoomboot en dan naar z'n bestemming vaart. Wat ik me afvraag is, kun je dit grote voorbeeld wel van kinderen afnemen? Het zal niet meer hetzelfde zijn als vroeger. Je weet dat je ouders je de prachtige cadeaus geven en je buurman of familie speelde Sinterklaas en Zwarte Piet. Je voorbeeld is al jaren dood.
     Naarmate je ouder wordt, vergeet je dit wel weer. Dat is zo. Het is ook moeilijk, want uiteindelijk kun je er niet meer in geloven. Dan hoor je wel ergens dat hij niet bestaat. Dat is onvermijdelijk. Toch vind ik dat de kinderen wel een jaartje meer mogen geloven. Alleen maar om het idee. Laat ze nog even van het idee genieten dat er iemand is die om hen geeft. Hoe stout ze ook zijn. Sinterklaas vergeet niemand. Zelfs de stoute kinderen niet, want die krijgen tenslotte roe of een zakje zout in de schoen. Kinderen die het moeilijk hebben op school of misschien wel thuis hebben dan iets om naar uit te kijken. Dus een jaartje langer geloven tot de middelbare school kan geen kwaad toch?

Deze column heeft mij geholpen aan een soort erebaantje op Quizlet als columnist!

Nee, mijn dag kan niet meer stuk.