Looking back

Ik schrijf dit nu tijdens de reis naar mijn opa’s verjaardag in Twente. Nadenkend en uit het raam starend. Zo gaan mijn reizen meestal. Met muziek in mijn oren en heerlijk nadenken in mijn eigen wereld. Ik hou van reizen, meestal vind ik dat leuker dan de bestemming zelf. Daarom lijkt me een wereldreis maken ook zo leuk. Dagen en nachten lang reizen en genieten van iets nieuws om je heen en vervolgens weer vertrekken naar iets compleet anders. Eerst naar de piramides in Egypte en daarna naar de regenwouden. Naar Japan of naar Australie. Er is zoveel te zien en ik wil het allemaal zien. Nu nog geld hebben natuurlijk. De discipline heb ik niet om nu al te gaan sparen, maar als ik een goede baan krijg is het wel een optie. Heel misschien. Ik ga al een jaar naar Amerika, dus dat is al een groot begin! Helemaal alleen, in een vreemd land. Het lijkt me geweldig. En ik wil ook dat het geweldig wordt. Want als ik dan later over mijn schouder kijk het verleden in, dat ik dan denk: wauw, dat heb ik gedaan. Dat was de beste tijd die ik ooit heb gehad! Mijn meest leuke ervaring, spannendst. Alles gewoon.

Hebben jullie ook wel eens dat jullie een nummer luisteren die je al jaren niet meer hebt geluisterd en dan weer gaat luisteren om het gevoel te krijgen van het verleden? Dat onbeschrijflijke gevoel dat zich verspreidt over je hele lichaam als je weer over die schouder kijkt om te kijken naar herinneringen van het nummer? Dat heb ik wel. Helaas ben ik zo vergeetachtig als een goudvis en het enige wat ik zie is duisternis over mijn schouder als ik aan het nummer terugdenk. Het enige is dat gevoel wat over is gebleven. Dat onbeschrijflijke gevoel.