Conservatorium van Amsterdam

Bron

Vrijdagavond. Kut, ik wil helemaal niet naar die open dag. Stel dat het toch niets blijkt te zijn en ik me weer helemaal opnieuw moet oriënteren. Nee, dat zie ik niet zitten. Toch zat ik negen uur 's ochtends in de auto op weg naar Amsterdam met mijn ouders. We kwamen ruim op tijd aan. Het gebouw is echt groot en super mooi (zie plaatje hiernaast)! Dus naar binnen en we besloten te wachten op de coördinator van de opleiding Docent Muziek - de studie waarvoor ik kwam. Hij kwam niet opdagen. Goed, om kwart voor twaalf gingen we naar boven (de zevende verdieping, zo hoog, mooi uitzicht) om daar een voorlichting te krijgen en workshops te doen. De voorlichting was heel interessant en ik werd alleen maar enthousiaster. Totdat ik te horen kreeg dat je na vijf weken als voor een kleuterklas wordt gedumpt met een gitaar die je dan nog maar vijf weken bespeeld (als je het zelf niet speelt en ik speel geen gitaar en het ziet er niet naar uit dat ik het binnenkort ga leren). In ieder geval. De studie is best veelzijdig en als je je diploma hebt, kun je best veel kanten op. Des te beter! Je leert piano spelen, gitaar spelen en zingen en daarnaast krijg je ook les in je hoofdinstrument (ben er nog niet over uit of ik de piano doe of zang). En natuurlijk krijg je een heleboel theorie en je krijgt les in lesgeven. Na de voorlichting waren de workshops aan de beurt. We gingen met een student met slaginstrumenten aan de slag. Damn, het was zo eentonig en makkelijk dat ik alsnog de fout inging doordat mijn gedachten afdwalen. Ahem, geen commentaar verder. Daarna mochten we naar het volgende lokaal voor een vragenronde. Zoals het er nu uit ziet, kan ik waarschijnlijk wel auditie doen als ik terugkom uit Amerika. Echt, het is afzien. Ik hoop echt dat die audities en de theorietesten niet zijn als ik nog in Amerika zit, want dan ... ja, er valt vast wel iets te regelen... maar dat wil ik niet. Dat kost hen ook weer zoveel moeite en om nou te zeggen dat ik talentvol ben. Goed, volgende lokaal ging over de toelatingstest theorie. Wauw, komende anderhalf jaar mag ik behoorlijk gaan studeren op muziekleer. Fuck dat man. Ik snapte het meeste er niet van. Nu ben ik blij dat ik niet volgend schooljaar al naar die opleiding ga. Na deze workshop gingen we nog wat eten en terug naar huis. Ik heb verder de rest van het gebouw niet kunnen zien en nu ik hier zo zit, vind ik dat best jammer. Maaaaaar! 13 en 14 maart zijn er meeloopdagen speciaal voor opleiding docent muziek! I'll be back!

Wat willen jullie gaan studeren? Of als je dat nog niet weet of daar nog niet over nadenkt, wat willen jullie worden later?

Moordvrouw

Degenen die naar rtl 4 kijken, hebben het vast wel opgemerkt. Een nieuwe politieserie is gisteren de lucht in gegaan! Met Wendy van Dijk. Ik moet zeggen dat ik eerst kritisch was over Wendy en acteren als combinatie. Ik was niet eens van plan om het te gaan kijken en ik hield het niet in de gaten wanneer het op tv zou komen. Stiekem dacht ik dat het al de lucht in was gegaan, maar niet dus! Dus tussen the voice en de uitslag van de voice in kwam het op tv. Ik moet zeggen dat ik verliefd ben geworden op deze serie. Het is misschien een beetje overdreven uitgedrukt, maar ik vond het echt een hele leuk serie! Ik vergat dat het Wendy van Dijk was, dus dat  is een goed teken! Hier is even een samenvatting van waar het over gaat:

"Het verhaal speelt zich af in Leeuwarden waar een uiterst gemotiveerd en professioneel politieteam, onder leiding van Carla Vreeswijk (Renée Soutendijk), voortdurend onder hoogspanning om dreigende catastrofes het hoofd te bieden. Niet zozeer met traditionele deductie en ontspannen gepuzzel, als wel met bloedstollende races tegen de klok waar het gaat om leven of dood. Als dan de nieuwe rechercheur Fenna Kremer (Wendy van Dijk) haar entree maakt lijkt het ook het einde van het team. Fenna wordt de gecompliceerde factor binnen het team, want ze is een eigengereide moordvrouw die met haar onorthodoxe en confronterende aanpak niet alleen criminelen ontmaskert, maar ook haar eigen collega's tegen zich in het harnas jaagt. De afleveringen en de verhaallijnen worden flitsender en sneller dan voorgaande politieseries. Ook zal de serie geen losse verhaallijnen vertellen zoals bij alle andere series, maar zal ook grote verhaallijnen vertellen om de kijkers thuis mee te sleuren in het echte werk van een rechercheur."

Bron: Wikipedia

Bron

Maar het is ook ontzettend komisch! Ik heb echt gelachen om de gebeurtenissen die zich afspeelden in deze serie! Maar Achmed Akkabi (was ook te zien in huis Anubis als Appie, als ik me niet vergis) is echt grappig met zijn rol als Bram Amezian. Als je even naar het plaatje hiernaast kijkt, is Achmed degene helemaal aan de linkerkant in de blauwe vest.

Eigenlijk heb ik een zwak voor politieseries en ben ook gek op CSI, maar ik heb wel iets tegen Nederlandse series en films. Ik vind ze niet zo leuk namelijk, maar deze serie is echt een aanrader! Ik ga volgende week sowieso weer kijken! Mocht je het niet gezien hebben en toch wel willen zien... ik heb geen idee waar je dit terug kunt kijken. Google is altijd handig! Ga je het niet terugzien en wil je het volgende week wel kijken? De volgende uitzending is op vrijdag 27 januari om 22:00 op rtl 4! Dat is dus waarschijnlijk direct na the voice kids (wat ik uiteraard ook ga volgen, aangezien dat veel schattiger is dan the voice of holland). Dat doet me er trouwens aan denken: IK BEN ZO TROTS OP ÚS IRIS! Ik vind het echt geweldig dat ze gewonnen heeft met the voice of holland! Drachtster Lyceum pride, hier!

Heeft iemand Moordvrouw gezien gisteravond? Of ga je het kijken?

Ik kan er niet genoeg van hebben!

Notitieboekjes. In alle vormen, maten, groottes, kleuren, lijntjes, zonder lijntjes etc. Op één of andere manier blijf ik die dingen kopen, ook al is de helft nog leeg. Waarom? Dit is mijn gedachte: 'Als ik het niet doe, krijg ik spijt als hij ineens weg is. En dan heb ik hem alvast.' En vandaag ga ik (waarschijnlijk) er weer aan geloven. Een nieuwe kopen! Lekker struinen door de stad. Dus, hebben jullie notitieboekjes? En waar halen jullie die vandaan?

Smile, smile!

Deze is voor iedereen met een minderwaardigheidscomplex

"Ja, ik ben wat breder gebouwd dat anderen. Ja, ik haat sporten en je zult me moeten dwingen om op een sport te gaan. Ik hou van andere dingen zoals muziek, kunst, theater en literatuur. Ik hou niet van mode en draag wat ik zelf mooi vind. Maar zijn dit redenen om me aan te kijken? Zijn dit redenen om mij naar beneden te halen? Mag ik me niet mooi voelen? Nee? Nou, take this: ik voel me mooi. Ik voel me mooi wanneer een leuk kledingstuk me past. Ik voel me mooi als ik lach, hoe erg die ook mag zijn. Ik voel me geweldig als ik iets af krijg en het ook nog gelukt is ook! In plaats van de moeite te nemen om naar mij te kijken, doe zelf iets met je leven. Waarom denk je dat ik gestopt ben naar anderen te kijken? Ja, soms ben ik ook jaloers op een ander meisje, omdat zij een slank, perfect lichaam heeft. Maar dan kijk ik naar mezelf en dan weet ik dat ik blij moet zijn met wie ik ben. Jezelf is iemand om van te houden en niet om weg te stoppen in de schaduwen. Ja, er zijn mensen die ergens beter in zijn en mooier zijn. Maar jij hebt ook talenten, mogelijkheden en geweldige kanten van jezelf waar een ander jaloers op is! Laat ze maar staren, praten en roddelen over je. Laat je niet op je kop zitten, dat maakt het alleen maar erger. Keer ze je wang toe en negeer ze. Als ze zo over je praten, zijn ze het toch niet waard. Begin de dag met een lach. Ga met plezier het huis uit. Dan zullen mensen naar je kijken, omdat je straalt. Ze zullen zich afvragen wat er is gebeurd met je waardoor je een glimlach op je gezicht hebt en een zelfverzekerde uitstraling. De mensen om je heen zullen ook lachen, let maar op!"

En nu jullie.

Picture perfect

You see that girl walking through the hallways?
Yeah, the pretty one with the high heels!
She does look pretty, doesn't she?
Can you look a little bit closer?
Just a little?

What do you see now except her beauty?
Yes, it's pain and sadness what lies beneath that mask.
Yes, she smiles everyday.
And she helps everybody who needs her.
You'll never find a friend like her.
Never.

But still none of her friends can see what you see now.
They can't see she's in pain.
They can't see she's about to cry.
But who needs to tell them that?

She's needed when they're in trouble.
She's their example.
She's their picture perfect.

Who wants to mess with that?

"Pfff, ik leef nog."

Nee, niet een bericht over: AH! SORRY DAT IK ZOLANG NIETS VAN ME HEB LATEN HOREN, OH EIGENLIJK WAS HET NIET EENS ZO LANG. Nee, ik leef nog ondanks dat Q-music vanochtend meldde dat het vandaag - wat is het? - een blauwe maandag is? Laat me dit even opzoeken. Wikipedia zegt:

"Blue Monday is een naam, gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar. De vader van 'blauwe maandag' is de in depressies gespecialiseerde Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij bedacht in 2005 een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit bleek dat de derde maandag in januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek. Arnall werd in academische kringen overladen met kritiek, maar desondanks wijden veel grote kranten en andere media jaarlijks kritiekloos aandacht aan het fenomeen."

Een formule? Een freaking formule vertelt ons even wanneer wij het meest depressief zijn? Kijk eens aan. De geniale formule:

[W + (D - d)] x T^Q

M x Na

"Hierin is W een maat voor het weer, D voor de schulden, d voor het maandelijkse salaris, T voor hoe lang geleden het kerst was, Q staat voor hoe goed men nog de goede voornemens volhoudt, M voor het motivatieniveau en N voor het gevoel om actie te ondernemen. Er wordt niet aangegeven wat de eenheden van de variabelen zijn."

De formule lijkt hier een beetje onduidelijk, maar daar gaat het niet om. Waarom zou een formule ons vertellen dat we dan het meest depressief zijn? Ik zag toch echt wel lachende gezichten vandaag. En toch besteedt de media hier heel veel aandacht aan. Zo beïnvloedt het heel makkelijk de medemens. Zelfs ik dacht vanochtend na het horen van dit bericht: "Serieus? Dit wordt een hel dag!" Ik zat er niet eens zo ver naast, maar daar gaat het niet om! Elke dag kan er wel iets misgaan! Ieder andere dag kan je minste dag zijn. Waarom perse de derde maandag van januari? Gaan we dan al met de pakken neer zitten? Ik niet in ieder geval! Ook al ging mijn tentamens niet zo goed en verpestte ik mijn tekening. Ik kwam met een lach bij koor aan. Hoe slecht mijn dag ook was. Ik vind wiskunde en formules sowieso al nergens op slaan, hoe kan een mens hier in godsnaam op komen? Maar dit slaat echt alles. Hebben deze mensen niets beters te doen?

Dus, iemand last gehad van deze uiterst blauwe maandag?

Het vakantiegevoel die er nooit geweest is

Na twee weken lang zwoegen, zweten, gebloed en gehuild te hebben, was het zo ver. De tentamenweken begonnen weer. Mijn vakantie was niet heel vreselijk hoor, verre van, maar de gedachte dat mijn vakantie praktisch gezien eerder studieverlof is dan vakantie... tsja, dat bepaald je humeur wel. Ik heb mijn best gedaan natuurlijk in de vakantie. Ook al moest ik gisteravond nog tot half twaalf lezen voor mijn Engelse mondeling die ik vandaag had. Ik heb in de vakantie voornamelijk dus geleerd, ben wel een paar keer weg geweest natuurlijk (moest wel veel opofferen trouwens om nog te leren) en ook geschreven. Juist net wanneer je het druk hebt, kun je wel 5.000 woorden op een dag schrijven (dat is gebeurd). Ja, je moet veel offers maken om iets anders te doen. Iets groters en later zal het natuurlijk allemaal waard zijn. Als je je diploma in je handen gedrukt krijgt en je rug naar je oude school toe kan keren. Al denk ik dat ik graag terug kom om nog te kijken bij vrienden die er nog zitten. Genoeg bullshit, hoe gingen mijn eerste twee tentamens?



En daar zit ik dan. Thuis. Eenzaam en alleen (sorry honden) aan tafel met mijn laptop voor me. Op het beeldscherm staat wikipedia met informatie over de Silence of the Lambs en zuchtend en steunend maak ik de samenvatting af. Mijn hart bonkt hard tegen mijn borstkas aan, kreeg het spontaan koud en begon oncontroleerbaar te trillen. En dat allemaal door de zenuwen. Het is tijd. Ik moet weg.


Nee, nee, nee! Ik wil niet! 
Je moet Joyce, het is niet anders. Wil je naar Amerika? Suck it up.
Maar wat als ik het verknal? Dan kan ik alsnog niet naar Amerika! 
Als je er wel komt, kun je nog een vijf halen. Als je niet komt opdagen, krijg je een 1 en heb je je herkansing verspild. 
Oke, jij wint.

Kom je aan op school. Vind je een lotgenoot die na jou de mondeling heeft. De kleine pauze is bijna voorbij en de bel gaat over een paar minuten. Ik neem afscheid en loop door de gangen heen.


Bah, al die stomme bruggertjes. Ik haat deze gang... echt... dit wordt volgens mij door iedereen bestempeld als 'de gang des doods bruggers'.
Nee! Daar is de trap al. En de gang. En de vleugel. O God, daar is de stoel. DE STOEL! Ik kan nog omdraaien. Ik kan nog weg.
Zwakkeling. Mietje.
Ga zitten en pak je map. Kijk het nog over. Dan kom je er alvast in.
Maak jezelf niet teveel wijs, komt niet goed.
Ohnee! De bel is gegaan. Al die kinderen... ze kijken naar me. Ben ik zo interessant? Damn, hoe ga ik dit overleven? O God! Moet ik aankloppen bij die mensen? Of komen ze me halen?
Als je niet binnen komt, gaan ze wel kijken waar je blijft.
Toch doe ik het.
...
Ik zei het je toch!
Houd je bek.
Pfff.
Tweede bel. Hoe lang gaat het nog duren? De bel is toch gegaan? Ik moet nu toch? O MIJN GOD DE DEUR GAAT OPEN!

Of ik schizofreen ben? Neuh, maar in tweestrijd ben ik altijd. Misschien omdat mijn sterrenbeeld tweelingen ben... hmm, een alterego is best grappig om te hebben. Ben je niet alleen in je hoofd. Back to the point. De deur ging open. Ik mocht binnen komen. Dit was het begin van het gesprek (globaal) tussen mijn leraar en ik:


How are you feeling?
Nervous (Ik zei het ontzettend droog, maar ondertussen zaten de stress vlekken overal)
What's the worst thing that could happen to you today?
Failing my exams. (En dat meende ik.)
No, getting hit by a bus.

Oke, het ijs was toen wel een beetje gebroken. Hij kreeg me in ieder geval aan het lachen. Dat is al heel wat als je zo zenuwachtig bent als ik. Nou, het mondeling begon. Ik weet niet hoe het ging eigenlijk. Er zaten een paar 'I don't know' 's tussen en ik had ook vragen fout. Soms kwam ik niet uit mijn woorden. En toen klonk er een belletje. Ik weet niet hoe ik keek, maar de vrouw naast de leraar die met me praatte vond het wel grappig. Maar het was midden in mijn antwoord en ik raakte de draad helemaal kwijt! Maar ik heb het wel kunnen afmaken gelukkig.

En dat was mijn Engelse mondeling. Toen mocht ik wachten op Nederlands. Ik weet nu al dat ik die moet herkansen (ik kan me op dit moment geen vak voorstellen die erger wordt dan dat). Ten eerste ben ik slecht in stijl. Ik mag dan wel schrijven, maar mijn stijl is niet goed. Het onderwerp was K-U-T. Ontslagrecht? Pffff. Ik heb daar niet eens een mening over, de citaten onthoud ik echt niet en de feiten zijn raadsels. Dan was ik bij elk tekstsoort fucked up geweest. Betoog: meningen. Beschouwingen: meningen vergelijken (citaten dus). Uiteenzetting: vooral gebaseerd op feiten. MAAR! Toch heb ik het voor elkaar weten te krijgen om 602 woorden op papier te krijgen, BINNEN EEN UUR! We moesten er 600. In mijn groepje moesten we een betoog schrijven blijkbaar. En de mening werd je voorgeschoteld met dingen die in het betoog moesten staan. Ik heb het voor elkaar gekregen. Met de lengte is niets mis, ik heb goed gelet op mijn stijl en ja... of de feiten en inhoud goed is, dat betwijfel ik op het moment. Maar goed, dat ik even als derde daar wegging, vond ik ook wel een goede prestatie.

Morgen nog een mondeling. GE-SCHIE-DE-NIS?! Ik wist niet dat je daarvoor mondelingen kon krijgen, maar ik zie wel wat ik ervan bak. Ik ben sowieso niet goed in geschiedenis. Of het nou op papier is of als een mondeling. Het moet maar. Het zijn maar twintig minuten (serieus, chill) en het ergste wat me kan gebeuren is geraakt worden door een bus als ik naar huis fiets. Als ik dat in gedachten hou, komt het vast wel goed.

Dus, iemand die mijn leed deelt?