"Mijn wekker stotterde en ik wilde hem uit laten praten."

Wekkers. Duivelse apparaten zijn het. Het liefst wil je ze uit het raam smijten of tegen de muur. Doe je het tegen de muur? Draag een beschermingsbril of duik onder de dekens. Er bestaat nog zoiets als karma. En karma is a bitch. Zo, even dat jullie het weten. Wekkers. Wie dit ook heeft uitgevonden... Ik ga met een tijdmachine terug in de tijd en vermoord die gast... waarschijnlijk... niet. Zou wel leuk zijn. Of dat de schooltijden gewoon later beginnen. Dat is ook een idee trouwens. Want als je het eerste uur vrij bent, oke, dat gaat nog wel. Maar dan gaat die wekker om half zeven... AAARGH! Ik kan dat ding wel vermoorden. Het is dat Qmusic best leuk is om naar te luisteren, anders was mijn nieuwe wekker allang de prullenbak in beland. Mijn vader maakte me wakker tot in eind mei. Die kan ik moeilijk uit het raam smijten of tegen de muur aan gooien. Dan heb je wel meer nodig dan handen, dekens en smoesjes waarom je 'wekker' kapot is. Dan beland je in de bak. IN IEDER GEVAL. Als je net zoals ik een haat hebt aan wekkers en alles wat erop lijkt, hier wat tips.

1. Als je je mobiel gebruikt, zet je lievelingsmuziek op. Iets minder garantie op een kapotte mobiel.
2. Zet je wekker aan de andere kant van de kamer, ben je meteen je bed uit.
3. Mocht je goed kunnen mikken met stenen, leg alles wat gevaarlijk is ook aan de andere kant van de kamer.
4. Zet een tweede wekker voor als je eerste toch naar de klote gaat.
5. Of, laat je moeder een tweede wekker zetten op een geheime plek (wel garantie op een pokkehumeur).

Dat was het. Ik denk dat je hier een stuk verder mee komt. En anders... wordt vrienden met je wekker. Zet hem vijf minuutjes later en beloof jezelf dat je daarna direct uit bed gaat. Of tien minuten... maar kom maar niet te laat? Kom je te laat... dan heb je pech. Als je de wekker de schuld geeft, dan weet ik niet wat die mensen die de briefjes uitdelen gaan doen. Waarschijnlijk (zoals bij mij op school) de rode kaart. Tun tun tun tuuuuun. Precies ja. Je kunt beter je ergste vijand te vriend houden. Ook al leidt het soms naar ruzie, gevechten... de dood. Doe gewoon je best maar. Adieu! x

(Deze post komt origineel van mijn andere gezamenlijke blog: How not to survive high school.)