Stupeur et tremblements

De dagen vliegen voorbij. Er is zoveel te doen en te maken en heen te gaan. Ik weet even niet meer waar de tijd blijft. Ook blog ik standaard om de dag op de blog in de post hiervoor. Hoe het gaat met me? Wat fijn dat je dat vraagt. Het gaat wel. Ik voel me goed, maar het is druk. Ik zie er erg tegenop om in de herfstvakantie aan de slag te gaan met het leren van de tentamens. Is er in de tussentijd nog iets gebeurd? Genoeg natuurlijk! School is weer aan de gang. Elke dag naar school en je uit de naden werken. Aantekeningen hier en vervelende preken daar. Dan heb je nog het profielwerkstuk. Daar was bij mij nog wat stress over voor mezelf. Want je moet met z'n tweeen, maar ik wilde het heel graag alleen doen. Daar zit een lang verhaal achter en ik heb geen zin om dat te typen. Maar ik wilde het dus alleen doen. Ik kreeg eerst te horen dat het niet mocht en ik was er al een beetje vanuit gegaan dat het wel mocht... niet zo slim, maar er waren meer mensen in de voorgaande jaren die alleen konden gaan. Teleurgesteld dus en ik kon wel in huilen uitbarsten. Emotioneel momentje. Daarna moest ik op zoek naar iemand die over dat soort dingen ging. Hij zei gelukkig wel dat ik alleen mocht! En toen was het klaar en viel er zo'n twee ton van mijn schouders af. Totdat mijn naam op het mededelingenbord verscheen. Gelukkig bleek dat ook alleen maar een vraag te zijn of ik toestemming had gekregen van iemand. Dus, eind goed al goed.

Wisten jullie dat de pad die Roodkapje aflegt naar haar grootmoeder een symbolisch pad is naar volwassenheid? En dat haar rode geval staat voor het maandelijkse feestje waar ieder meisje mee te maken krijgt (als het goed is). Echt, serieus. Dat kregen we te horen met Franse literatuur. Ik was een soort van geschokt, want daar ging mijn beeld van Roodkapje. En in die les heb ik heel impulsief zo'n populair mensje afgekapt. Ik zie net dat haar beeld helemaal fout was, want ze dacht dat mijn einde van Roodkapje niet klopte. (Het originele Roodkapje loopt niet goed af en ze wordt helemaal opgegeten, omdat ze zich liet verleiden door ... wat was het? Van het pad afwijken. In de moderne versie wordt de wolf uiteindelijk in een put gegooid met stenen in zijn maag.) Het meisje dacht dus dat dat niet waar was. Maar dat is wel zo. Faal. In ieder geval. Dit was een random stukje. Euhm, OJA!

High school is een stapje dichterbij! Ik was zeventien september naar Arnhem geweest om geinterviewd te worden voor high school dus! Echt, ik was super zenuwachtig natuurlijk en we moeten sowieso anderhalf uur rijden. We kwamen in Arnhem aan en gingen naar het Hotel Haarhuis. Precies naast de ondergrondse parkeerplaats waar we stonden. Daar mochten we eerst in de lobby zitten met de mededeling dat we zo werden opgehaald voor een... luistertoets. Ik werd gek, want ik ben daar absoluut niet goed in en was hierdoor niet overtuigd door hun woorden van: het stelt niets voor! Ik had ze moeten geloven, want dan had ik een stuk minder stress gehad. Die luistertoets kunnen kinderen uit klas 1 wel maken na een paar lessen. Zo makkelijk. Ik kan me voorstellen dat Japanners of Chinezen die het afleggen, het moeilijk vinden. Maar... jeez, dat was echt te belachelijk voor woorden. Je kreeg een plaatje te zien op je blaadje en je kreeg vier zinnen te horen. Een zin hoorde het beste bij het plaatje. We kregen bijvoorbeeld een plaatje met een vrouw wie een tijdschrift in de handen had en op een stoel zat. Dit waren onze mogelijkheden (globaal, ik weet het niet meer):

A) She is standing on the book.

B) She is looking at the book.
C) She is standing in the corner of the room
D) The chair is on top of the woman

Dat dus. Daarna werd de ene helft meegenomen voor een interview en de andere helft bleef zitten voor een leestoets. Ik werd als eerste meegenomen voor de interview. Dat ging best goed. Ik moest gewoon in het Engels wat vragen beantwoorden die zij op papier had staan. Heel makkelijk dus! Daarna nog die leestoets. Net zo belachelijk als die luistertoets. Echt, als je deze toetsen op school had, had je allemaal tienen kunnen halen. Ik wou dat het zo was. Dat zou mijn leven een stuk minder moeilijk maken. Haha! Verder waren mijn weken niet zo spannend. Niet dat ik me meer kan herinneren. Oh! Vandaag zag ik zulke mooie schoenen bij de Jack&Jones! Donderdag gaan we ze kopen, ik ben zo blij. Het was liefde op het eerste gezicht! Het is omdat mijn broertje een broek kreeg van negentig euro, anders had ik niet nog een paar gemogen (ik had vandaag al nieuwe schoenen, omdat mijn All Stars een beetje kapot zijn. van die leuke goedkope Scapino dingen! (': ) Dus ik ben nu heel erg blij!

En, hebben jullie nog iets interessants te melden? :'D