Tussenuren zijn niet de leukste uren van de dag. Vooral niet als je niemand hebt om mee te praten of gezellig mee te doen. En elk standaard tussenuur in mijn vreselijke rooster is zo ingedeeld dat ik niemand heb. Erg dramatisch, dat weet ik. Dus ik wil de roostermaker vriendelijk verzoeken of hij mijn rooster wil aanpassen... hoewel... het is wel lekker rustig en ik kan goed nadenken als ik alleen ben. En tegenwoordig lijken mensen mijn aanwezigheid niet echt te waarderen volgens mij. Of ik word gewoon ontzettend paranoide. Dat kan natuurlijk ook nog. Het zou me niets verbazen als het zo was. Stel dat het zo is dat mensen het niet waarderen... wat heb ik dan verkeerd gedaan? Waarschijnlijk mijn chagrijnige buien die ik echt niet kan verbergen. Als in echt niet. Ik laat graag (nou ja, graag is een verkeerde woordkeuze) mijn humeur zien. Ik kan niet anders, zeg maar. Zoiets kan ik niet voor me houden. Vooral chagrijnigheid niet en als ik blij en hyperactief ben niet. Verdriet is een uitzondering. Ik laat dat niet zo graag zien als wanneer ik blij ben. Hoewel ik denk dat je het wel kunt zien als ik verdriet heb, omdat ik toch een open boek blijf. Een open boek met pagina's beschreven met onzichtbare inkt. Zo kun je het zien. Maar er zijn zoveel manieren, vergelijkingen etc. om iemand anders of jezelf te beschrijven.
Hoe zou jij jezelf beschrijven?
Ik moet ook altijd laten zien wanneer ik boos of chagrijnig ben. Het probleem is gewoon, als ik me zo voel is het moeilijk om te doen alsof ik blij ben. Als ik depri ofzo ben doe ik wel alsof ik vrolijk ben, maar dat komt omdat ik gewoon niet wil dat mensen zich zorgen om me gaan maken.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me fijn om soms tussenuren alleen te hebben, zodat je een beetje kan concentreren op huiswerk of toetsen of als je misschien wilt schrijven, maar elk tussenuur alleen lijkt me ook weer niet leuk. Het lijkt me dan wel saai.
Oh en DRIE tentamens? Dat wist ik niet O__O Dat is echt veel D: Gelukkig is het voor mij pas over 3 jaar x)