Zie ginds komt de stoomboot uit... Nederland weer aan?

Plotseling is er een overvloed aan reclamespotjes op tv over lego, Barbie en dat ene nieuwe popje Nancy. Ladingen kruidnoten worden alweer geproduceerd en in supermarkten en zelfs drogisten gedumpt. En niet te vergeten al die gelovige kinderen wie intensief naar die reclamespotjes kijken met een bakje kruidnoten onder hun neus en hun verlanglijstjes aan Sinterklaas schrijven. De ouders kijken met een glimlach toe en stiekem hopen ze dat de kinderen niet al te veel spullen uitzoeken. Want de ouders kunnen natuurlijk nog geen budget aangeven. Sinterklaas is tenslotte rijk en heeft overvloed aan cadeautjes.
     Maar dan komt dat moment. Dat ene moment dat elk kind zich wel kan herinneren. Je komt aan op je eigen basisschool en je kijkt zo uit naar Sinterklaas wat al over een weekje of twee is! Groep zeven is echt geweldig en je hoopt weer iets te krijgen in je vakje van je eigen tafel. Wat zal het dit jaar zijn? Nog even wachten. Heel even. Dan kom je binnen en een paar kinderen zitten geshockeerd aan hun tafeltje terwijl de anderen geen flauw benul hebben waar het over gaat. Dan spreekt een van de kinderen met een ontzet gezicht. "Sinterklaas bestaat niet."
     Heel even blijft iedereen stil. Dan schiet iedereen zenuwachtig in de lach. Waar had hij het over? Hoe kon hij dat nou zeggen? Het eerste wat de onwetende kinderen doen als ze thuiskomen, is hun ouders bombarderen met vragen.
     "Mama? Papa? Bestaat Sinterklaas wel?"
     Dan kijken je ouders elkaar even aan en dan komt de waarheid naar boven. Ieder kind reageert weer anders. Ik reageerde lachend en het interesseerde me niet eigenlijk. Die ene zwarte piet leek ook al zoveel op mijn buurman. Maar er zijn ook kinderen die heel erg geloofden in Sinterklaas. Misschien was het zelfs wel hun voorbeeld. Elk jaar komt de honderden jarige oude man weer in Nederland aan en brengt alle kinderen vreugde. En dan kom je erachter dat Sinterklaas gewoon ergens anders in Nederland is opgestapt in de stoomboot en dan naar z'n bestemming vaart. Wat ik me afvraag is, kun je dit grote voorbeeld wel van kinderen afnemen? Het zal niet meer hetzelfde zijn als vroeger. Je weet dat je ouders je de prachtige cadeaus geven en je buurman of familie speelde Sinterklaas en Zwarte Piet. Je voorbeeld is al jaren dood.
     Naarmate je ouder wordt, vergeet je dit wel weer. Dat is zo. Het is ook moeilijk, want uiteindelijk kun je er niet meer in geloven. Dan hoor je wel ergens dat hij niet bestaat. Dat is onvermijdelijk. Toch vind ik dat de kinderen wel een jaartje meer mogen geloven. Alleen maar om het idee. Laat ze nog even van het idee genieten dat er iemand is die om hen geeft. Hoe stout ze ook zijn. Sinterklaas vergeet niemand. Zelfs de stoute kinderen niet, want die krijgen tenslotte roe of een zakje zout in de schoen. Kinderen die het moeilijk hebben op school of misschien wel thuis hebben dan iets om naar uit te kijken. Dus een jaartje langer geloven tot de middelbare school kan geen kwaad toch?

Deze column heeft mij geholpen aan een soort erebaantje op Quizlet als columnist!

Nee, mijn dag kan niet meer stuk.