Vervangers

Iedere leerling komt dit wel eens tegen. Op de basisschool, op de middelbare school en misschien zelfs wel bij je studie. Een leraar moet voor een onbepaalde tijd weg en je krijg een vervanger. Groentjes. Meestal personen die jong zijn, nog niet veel hebben les gegeven en misschien zelfs nog wel met hun studie bezig zijn. Enthousiastelingen, maar tegelijk toch de meest vreselijke personen... op één of andere manier. Mensen doen hier best makkelijk over. "Oh, een vervanger! Die pesten we toch zo weg! Een tussenuurtje kan er wel bij." En dan heb je ook nog al die series, films en verhalen over zwakke, zielige vervangers die niet tegen een hele klas op kunnen. Tuurlijk, die zul je er wel bij hebben, maar niet iedere vervanger is zo. In de eerste of tweede klas kregen we een vervanger voor Nederlands, omdat mijn leraar overspannen raakte (serieus, die man is zo chaotisch als wat, het verbaasde me niets). Die vrouw heeft het weten uit te houden tot het einde van het jaar, maar volgens mij is ze daarna ook nog maar een jaar gebleven. Ook overspannen. Maar nu hebben we een vervanger voor geschiedenis. Mijn lerares moet geopereerd worden en we kregen sinds maandag een nieuwe vervanger die vorig jaar ook een aantal lessen had overgenomen. Geen onbekend gezicht dus, omdat hij ook de filmavond bij ons op school had georganisseerd. Goed, een bekende vervanger. De eerste reacties waren uiteraard: "Wauw, die gaan we zó wegpesten. Die gaat het echt niet redden komende weken." Maar het tegenovergestelde gebeurde juist. Iedereen zag dat die man ontzettend zenuwachtig was (of we zagen dat verkeerd) en iedereen had zoiets van: "Pfff, ga toch weg man, we willen niet leren." Maar toen begon hij te praten nadat we vragen hadden mogen stellen en damn, hij vertelt zo interessant en leuk! Geschiedenis was voor het eerst leuk, echt. Niet dat mijn lerares slecht in lesgeven is, ze is geweldig en heel aardig en lief, alleen soms kan het saai worden. Maar goed, die vervanger kreeg iedereen mee om het volkslied van Nederland te zingen. Echt heel raar, maar waar. Hij zei eerst dat we moesten opstaan. Niemand snapte er iets van. Daarna zei hij dat we onze hand op ons hart moesten leggen. Vervolgens begon hij doodleuk het volkslied te zingen. Zo vreselijk als ik ben, ken ik het volkslied haast niet... maar wel gebla bla bla'd. Prima toch? Hij kreeg me tenminste mee. Niet dat ik een duivels kind ben die geniet van het huilen van een leraar. Integendeel, ik ben het lievelingetje bij verscheidene leraren bij ons op school. Maar het was leuk! Het was echt leuk om met z'n allen te zingen. Hij is zo enthousiast! Het voelde goed.

Hebben jullie enige ervaring met vervangers? Hebben jullie ze weggepest, of was hij net als mijn vervanger: een best leuke leraar?