Donder en bliksem

Geleidelijk aan komen de donkergrijze wolken aanrollen met de beloofde koude lucht. De koude lucht die de hitte af remt. De koude lucht die zijn rechtmatige plekje terug wil in Nederland. Want Nederland is tenslotte een koud kikker landje. Wanneer de blauwe lucht verdwenen is achter de wolken, begint het. Het gaat harder waaien. De silhouetten van de bomen worden heen er weer gerukt. Afvragend waar die regen blijft, schiet er een bliksemschicht door de lucht heen. Niet veel later schieten er vele meer en is er een lichtshow aan de gang. In de verte klinken de donders achter het huis. Ik zit op mijn bureau en kijk uit mijn raam om nog iets mee te pikken van dit allemaal. Lampen uit en de ventilator in mijn rug. Zo ging het gisteravond. Totdat ik mijn ogen niet meer open kon houden en toch maar in bed ging liggen en met half open ogen nog naar de flitsen keek die mijn kamer om de zoveel seconden verlichtten.

Het is zo waaaaaarm

Dat is het enige wat je nog uit kunt kramen sinds twee dagen. De lucht is vochtig en stikheet. Het ademhalen gaat  moeilijker dan normaal en bij de kleinste beweging breekt het zweet je al uit. Nu naderen dikke grijze wolken Friesland en volgens mij gaat het zometeen los barsten. Ik kan niet wachten! Ik hou van onweer en bliksem. Misschien omdat ik van lichtshows hou met veel geluid. Eerlijk gezegd zou ik willen gaan dansen in de regen, maar ik blijf wel toeschouwer. En dan hopen dat de warmte wegspoelt met het water. Ik hoef het huis in ieder geval niet meer uit. Zonet had ik een optreden. Helaas niet opgenomen, maar volgens mij is er wel een foto gemaakt. Ahaha. Het ging wel goed. Ben niet finaal afgegaan door tekst te vergeten, mijn pianostuk of in huilen uit te barsten en weg te rennen (eigenlijk is dat een gevolg ervan, maargoed). Donderdag en vrijdag treed ik nog op met het koor voor de diploma-uitreikingen. Of ik daar zin in heb? Aan de ene kant wel en de andere kant niet. Ik kom bij havo voor twee personen, maar er is ook een persoon die ik liever niet zie. Maar goed, niets aan te doen. Kop hoog houden. Ik zal mijn best doen, haha. Ik heb eigenlijk helemaal niets te vertellen. Wat slecht. Ik zet hier wel een stuk verhaal onder:

Proloog || Time always runs away
Ooit nagedacht over hoe je in het leven gaat eindigen? Natuurlijk, dood. Maar niet dat einde. Het einde dat je dromen hebt waargemaakt, of juist ergens bent beland wat je helemaal niet wilde. Hoe het daar gaat eindigen en verder gaat in een routine? Ik doe het de hele tijd. De hele tijd denk ik na over hoe ik later ga eindigen. Ik ben niet speciaal. Ik heb geen talenten. Het enige wat ik kan, is dingen onthouden en daar later toch niets mee doen. Alles draaide bij mij om leren thuis, moet ik daar nu ook mee verder gaan? Met die vraag struikelde ik zo vaak, dat het mis ging. Ik kwam met een rake klap tegen de grond terecht en met een bloedende wond bleef ik doorgaan. Langzaam stervend. Keer op keer voelde ik weer een barst ontstaan in mijn hart. Het bloed sijpelde er dan tussendoor om vervolgens te bevriezen door de opkomende sneeuwstorm. Langzaam is mijn hart eigenlijk van ijs geworden. Om het zo maar te zeggen. Niets maakte meer uit en omdat ik alles al binnen had, kon ik de rest verpesten. Een puinhoop maakte ik. Niemand zag het. Iedereen was blind. Zelfs mijn ouders die maar bleven pushen op mijn cijferlijst – die er niet meer toe deed voor mij. Ze bleven maar herhalen dat mijn grote zussen wel hun best deden, terwijl ze geen flikker uitvoerden. Ik werd neergehaald. Ze bleven blind tot ze een telefoontje kregen van een leerplichtambtenaar. Hun lieve, voorbeeldige (sarcasme) dochter was geschorst voor enkele dagen, door na tientallen waarschuwingen weer met iemand op de vuist te gaan. Niet veel later werd ik van school getrapt. En mijn ouders hadden er niets tegen kunnen doen. Mijn ouders waren het hier niet mee eens. Ik moet blijven leren. Leren tot ik er letterlijk bij neer viel. Mijn hele leven verkloot door ingewikkelde formules die ik al voorgeschoteld kreeg op mijn zesde – toen normale kinderen nog met poppen speelden op hun roze gekleurde slaapkamer met Barbie stickers over de muren heen geplakt. Dagenlang zat ik binnen. Privéleraren kwamen en gaan. En zo slim was ik nou ook weer niet. Ik was alleen heel erg geschoold en liep voor. Mijn leven was vreselijk. Mijn zussen wisten altijd wel een smoes te bedenken om onder alles uit te komen. Ik kwam nergens mee weg. Werd altijd verraden (rara wie dat deden). Nooit een sociaal leven gehad totdat mijn zussen zo enthousiast waren over de openbare scholen. Daar mocht ik toen ook heen, omdat het positief uitkwam bij mijn zussen. Dus misschien ook wel bij mij…
Natuurlijk had ik dromen… afgepakt door mijn ouders. Ik wilde vroeger altijd van alles worden, maar dat kon niet omdat we net zo moesten worden als zij. Meer wat zij ooit hadden kunnen zijn. Helaas was ik een blok aan het been (mijn zussen haalden minder goede cijfers, maar deden het toch beter op één of andere manier) voor ze.
Binnen een jaar tijd werd ik geschorst. Einde verhaal. Mijn ouders dachten enkel aan hun reputatie. Ik moest weg van ze, is het niet enig? Dolletjes? Zwaar kut? Sowieso dat laatste. Mijn zussen en ik werden voor een onbepaalde tijd weggestuurd naar één of ander gat in de middle of nowhere. Naar mijn echte vader. Oh, was ik dat vergeten te zeggen? Mijn moeder was zestien jaar geleden vreemd gegaan met mijn echte vader. Ze werd zwanger. Mijn vader wist het goed op te lossen en hield regelmatig contact met mijn moeder en mijn stiefvader. Ook met mij natuurlijk, maar mijn moeder vond het maar niets dat ik zoveel op die man leek. Ik had hem nog nooit gezien. Stiekem was ik ook wel weer blij dat ik hem ging zien. Ik wilde weten of ik echt op hem leek zoals mijn moeder me altijd had verteld – eigenlijk was het meer klagen, maar het maakte me blij. Eigenlijk was ik in dit gezin gewoon… een verstekeling.
Ik haatte het om minderjarig te zijn. Ik wilde weg van mijn barbaarse ouders en hun dwangmatige gedrag op hun dochter die iets kon doen waar zij alleen nog van konden dromen. Dus, hallo Forks? Hier ben ik dan. Een rasechte rebel wie niets liever wilde dan vertrekken, de wijde wereld in. Aangenaam, mijn naam is Avery Hayli Jeanne Young. Gewoon Jeanne, dat is mijn roepnaam. Niet al te moeilijk toch?

Nu komt de reclame:

Vond u dit ook zo goed? Wilt u dolgraag meer lezen? Ga dan naar quizlet.nl! Hier staat het verhaal op en elke dag kunt u een kort hoofdstuk verwachten! Wat wilt u nog meer? Klik hier als u verder niets te doen hebt.

Time keeps on ticking away

Nog anderhalve week en dan heb je eindelijk vakantie, nog even doorzetten. Dat hou ik mezelf constant voor als ik er weer tegenop zie om naar school te vertrekken. Dat ik nog een laatste toets moet maken of een presentatie moet houden. Oh, en vooral de laatste tekenopdrachten en kunstgeschiedenisopdrachten inleveren. De laatste weken breken je gewoon op het laatst als je niet alles goed inpland. En wat doe ik juist niet? Plannen. Alles moet altijd een dag van te voren, omdat het gewoonweg niet anders kan. Hoe mijn dagen waren sinds... 15 juni? Goh, wat is de datum vandaag? De 25e zo te zien. Nou, ik heb de laatste toetsen gehad. Nog een stuk of drie te gaan. Ik heb niets interessants gedaan. Enkel niets doen, school, niets doen, slapen, school etc. Ik heb nergens zin meer in en de rest van de weken wil ik eigenlijk gewoon in mijn bed blijven liggen. Nog even en dat kan. Na drie toetsen dus, een sportdag, bij een sportdag helpen, optredens met het koor en voor zangles en mijn rapport ophalen. Gelukkig zijn we acht juli al vrij en hoeven we vijftien juli enkel ons rapport nog op te halen en ik moet nog voor alle docenten zingen van school. Alle. ALLEMAAL! Dat zijn er teveel. Sowieso honderd teveel (zoveel zijn er ongeveer?). En dan eindelijk officieel vakantie. Dan twee weken lekker niets doen en dan naar Londen. God, wat heb ik daar zin in :3 Ik ben zo blij dat ik mijn ouders heb weten over te halen om er heen te gaan.

Als mijn tekenproject becijferd is, ga ik er een foto van maken. Het is kind off een horrorscene en het ziet er eigenlijk wel awesome uit :3 Dus die fotografeer ik nog later.  Verder valt er nog niet veel te vertellen. Vandaag is er in Drachten ook Simmerdeis. Een festival die gratis is (als het goed is) en ik hoef maar hoogstens tien minuten te fietsen om daar te komen. Misschien dat ik nog even om het hoekje kijken. Ik zie net dat hij al twee dagen bezig is trouwens. Jacqueline Goveart komt ook. Wel om half twaalf pas. 's Avonds. Dat is dan bij mij tien minuten vandaan, maar Simmerdeis is ook op andere plekken te vinden in Smallingerland (dat is onze gemeente?). Ja, ik weet heel goed waar ik woon. Dat merken jullie wel, haha. 

   

Mental map

Gisteren moesten we dus een Mental Map maken van Europa - wat bij mij dus compleet de mist in ging. In ons 'boek' (gekopieerd uit het havo 5 boek, alvast beginnen omdat we dan meer tijd hebben voor examentraining) stond dit plaatje. Ik moest er eigenlijk wel heel erg om lachen. :3

History repeats itself over and over again

Kwijlend kijk ik naar alle soorten camera's op mijn kleine beeldscherm. Dan zucht ik geërgerd en klik het allemaal weer weg. Die spiegelreflexcamera's zijn nog veel te duur. Ik zit eraan te denken om een digitale te nemen en volgend jaar voordat ik naar Amerika ga een spiegelreflexcamera te kopen. Dat zou op zich een goed idee kunnen zijn toch? En het bespaart geld, want ik moet nog steeds een nieuw baantje zien te vinden aangezien per begin juli met mijn krantenwijk stop samen met mijn broertje. Dan zoekt hij het maar uit (gemene lach) en ik zoek een baantje in een supermarkt... of een boekenwinkel? Jullie een leuk idee voor een winkel? Ik wil niet in een kledingwinkel, dat is niet iets voor mij. Totaal niet. Ik zie wel wanneer ik het lef heb om te solliciteren. Het heeft geen haast. Tot nu toe nog niet. Zoveel geld besteed ik nou ook weer niet. Regelmatig aan eten als je de stad even in gaat. Of als ik een heel leuk boek zie. Dat is het dan ook.

Gisteren was een drukke dag. Niet de schooldag zelf, maar over het algemeen is het een drukke dag eens in de twee weken. Zo voelt het. Het eerste uur wiskunde (waar ik eindelijk dingen snap!) en daarna tekenen waar je dan niets uitvoert. Nu ik eraan denk, ik moet even een grote plastic tas meenemen zodat ik er thuis mee bezig kan. Of zal ik toch op school er mee bezig? Ik zie het wel. In ieder geval, daarna kleine pauze van twintig minuten en een tussenuur waar ik ook nooit veel uitvoer. Niet nu alle stekkers uit de computers zijn getrokken op het leerplein expressie. Ik haat de mensen die dat hebben gedaan. Daar zit ik altijd als ik een tussenuur heb in mijn eentje of als ik ergens op moet wachten. Het is niet eerlijk. Het komt allemaal door de bruggers die game verslaafd zijn. Daarna had ik een toets Engels gisteren die ik binnen twintig minuten af had en dus een van de eerste klaar was. Daarna pauze, stad in geweest. En aardrijkskunde waar je ook niet veel doet. We moesten een mental map maken van Europa, daar hadden we vijf minuten voor. Nou, bij mij kwam er niet veel soeps uit. Nederland was ten opzichte van alle landen veeeeeeeels te groot, haha. Mijn topo kennis is niet een van de besten. En na aardrijkskunde ben ik uit, maar eens in de twee weken heb ik zangles om tien voor vier en moet ik dus wachten. Zo'n twee uren lang. Dus ik eerst boeken pakken, staan kletsen met twee vrienden (wat niet de bedoeling was) en daarna heb ik een plekje weten te bemachtigen in de mediatheek waar ik mijn kunstgeschiedenis opdracht af probeerde te krijgen in een half uur. Niet afgekregen en toen kwam mijn partner van het aardrijkskunde PO binnen en gingen we bezig met onze powerpointpresentatie. Ik had daarna nog een kwartier over, kunstgeschiedenis af gekregen en toen richting zangles. Dat ging wel goed. Mocht op het laatst met de microfoon om te oefenen. Klonk raar omdat ik achter de boxen zat en er niet tussen. Hehe. Toen eindelijk naar huis, kwart voor vijf was het toen. Wat tv gekeken, gecomputerd en gegeten. Gedoucht en een poging tot geschiedenis leren, wat ik wel snapte door een film. Met beelden is het veel beter leren dan met alleen tekst. Verder glee gekeken natuurlijk en ik wilde spiderman zien waar ik halverwege mee kwam, want plots deed het filmpje kut. En toen sliep ik en dat was mijn dag. Tuntuntuntuuuuun. En vandaag... tsja, ik zie wel hoe het wordt.

Socially awkward

Ja, van familie moet je het maar hebben. Mijn neven zijn vre-se-lijk gewoon. Ik ben altijd de lul, maar dat ben ik altijd op een of andere manier. Ik word er zo blij van joh. Niet te geloven. Maar het was wel gezellig, daar niet van. Ik hou ervan om te observeren en naar gesprekken te luisteren. Mensen observeren en kijken hoe ze zich gedragen, hoe ze praten en hoe ze reageren op gebeurtenissen. Tsja, ik kom dan stil en awkward over. Ik heb niet zo’n super band met mijn familie. Eigenlijk haast met niemand. En dat maakt me sinds kort ook niet meer uit. Ik blijf liever een loner dan altijd maar tweede keuze te zijn. En dan is mijn keuze echt wel loner. Als mensen alleen met me omgaan omdat er verder niemand is, hoeft het van mij ook niet meer. Zo komt het wel over.

Maar verder was het dus wel leuk. Lekker gegeten etc. Niet veel bijzonders gedaan en om half zes weer vertrokken naar huis toe. Iedereen was moe volgens mij, op het laatst dan. En als ik thuis ben, ga ik nog Engels leren en heel misschien moet ik nog bezig met het aardrijkskunde PO. Verder zie ik het wel weer. Geschiedenis heb ik ook weer heerlijk uitgesteld, maar het interesseert me geen fuck op het moment. Stik er maar lekker in. Je kunt ook niet anders als je het zo druk hebt in de laatste weken. Verder ga ik denk ik vroeg op bed. Daar houd ik me al helemaal niet aan, maar goed. Er is nog zoveel te doen.

Looking back

Ik schrijf dit nu tijdens de reis naar mijn opa’s verjaardag in Twente. Nadenkend en uit het raam starend. Zo gaan mijn reizen meestal. Met muziek in mijn oren en heerlijk nadenken in mijn eigen wereld. Ik hou van reizen, meestal vind ik dat leuker dan de bestemming zelf. Daarom lijkt me een wereldreis maken ook zo leuk. Dagen en nachten lang reizen en genieten van iets nieuws om je heen en vervolgens weer vertrekken naar iets compleet anders. Eerst naar de piramides in Egypte en daarna naar de regenwouden. Naar Japan of naar Australie. Er is zoveel te zien en ik wil het allemaal zien. Nu nog geld hebben natuurlijk. De discipline heb ik niet om nu al te gaan sparen, maar als ik een goede baan krijg is het wel een optie. Heel misschien. Ik ga al een jaar naar Amerika, dus dat is al een groot begin! Helemaal alleen, in een vreemd land. Het lijkt me geweldig. En ik wil ook dat het geweldig wordt. Want als ik dan later over mijn schouder kijk het verleden in, dat ik dan denk: wauw, dat heb ik gedaan. Dat was de beste tijd die ik ooit heb gehad! Mijn meest leuke ervaring, spannendst. Alles gewoon.

Hebben jullie ook wel eens dat jullie een nummer luisteren die je al jaren niet meer hebt geluisterd en dan weer gaat luisteren om het gevoel te krijgen van het verleden? Dat onbeschrijflijke gevoel dat zich verspreidt over je hele lichaam als je weer over die schouder kijkt om te kijken naar herinneringen van het nummer? Dat heb ik wel. Helaas ben ik zo vergeetachtig als een goudvis en het enige wat ik zie is duisternis over mijn schouder als ik aan het nummer terugdenk. Het enige is dat gevoel wat over is gebleven. Dat onbeschrijflijke gevoel.

Brainy and no limits

Ik hou van het woord Brainy, ik heb geen idee waarom. We moeten dat woord leren voor Engels voor komende dinsdag, want dan hebben we een proefwerk. Het betekent intelligent. Ik ben niet intelligent, maar ook weer niet dom. Maar ik vind het wel iets wat me omschrijft die titel; brainy and no limits. Op een of andere manier. Geen idee waarom, maar het is gewoon zo leuk! Oh, en ik wil zo'n auto of die andere auto later. Echt heel graag, ook al zuipen ze benzine. Ik wil ze hebben.

 
Ze zijn echt leuk toch? Mijn droomauto's. Haha.

Vandaag heb ik niet veel meegemaakt eigenlijk. Twaalf uur uit bed gerold en ontbeten. Hele dag in mijn pyjama gezeten, nu nog steeds. Wat geschreven en doelloos gedaan. Geen huiswerk meer gemaakt. Morgen in de auto naar Twente ga ik wel leren. En die avond maar aardrijkskunde afmaken? Nee, shit, misschien zou ik dat nu moeten doen. Nee, morgenavond is wel oke. Ook al is het op het laatste moment. Maar dat gebeurt altijd. Als ik me nu voorneem om het te doen, doe ik het toch niet. Dus beter morgen, omdat het dan moet en niet anders kan. Meer motivatie, meer afraffelen. Gelukkig hoef ik nog maar een ding te doen, dus de rest is niet afgeraffeld. Ahum. En nu zet ik hieronder een proloog neer van een fanfiction verhaal. Als je daar even klikt, dan kun je later ook het rest van het verhaal lezen: Bloodshot eyes.

Proloog
Liefde is iets raars. Iets wat zomaar uit de lucht komt vallen en je plet zonder dat je het aan hebt zien komen. Liefde is iets waar veel over gesproken wordt, maar meer over gelogen. In dit tijdperk zeggen ze binnen een week al ‘Ik hou van je’, een week later is het uit en een week later hebben ze weer een ander waar ze na een paar dagen die vier betekenisvolle woorden zeggen. Hebben ze wel door hoeveel die vier kleine woorden betekenen? Waarvoor ze staan? Ze zeggen iets dieps, het zijn woorden waar je niet mee mocht spotten. Vroeger had je dan wel huwelijken die geforceerd werden, maar er waren genoeg liefdes die bleven bestaan en oprecht waren. Ze waren gelukkig met elkaar. In dit tijdperk zijn ze gelukkig met de populariteit die ze ermee krijgen. Liefde is mooi. Wanneer je zelf oprecht verliefd bent, zal je een gebroken hart kunnen voelen als het mis gaat. Als het echte liefde is, de ware, dan zal je breken voor de rest van je leven als de jouw ware liefde sterft en jijzelf nooit zal sterven. Liefde is oneerlijk en hard, maar zal er altijd zijn. Hoe irritant het ook is. 

They do not love that do not show their love. 

The course of true love never did run smooth. 

Love is a familiar. Love is a devil. 

There is no evil angel but love.

- William Shakespeare

Northern star; cover

What do ya think? :D

Wake up call

Om zes uur 's ochtends gaat mijn wekker keihard af met een nummer die me niet meer te binnen schiet. Geïrriteerd drukte ik mijn wekker uit en draaide me om. Om vervolgens er weer uitgeknald te worden met een ander nummer. Weer mijn wekker uitgedrukt en toen maar uit bed gegaan. Zo'n kwartier later dan gepland. Naar beneden, aankleden en wat wassen. Niet mijn best erop doen, omdat ik na de kranten toch wel douche. Ontbijten en er vandoor om kranten te halen, kranten te bezorgen en naar huis te gaan. Nu ben ik dus al een aantal uurtjes wakker, heb gedoucht en ben moe. Maar minder moe dan gister en eergisteren dus dat valt me nog mee. Wat ik vandaag ga doen? Ik ben al wat bezig geweest met huiswerk en vandaag ga ik ook maar leren voor een Engels toets, omdat ik toch niets beters doe. Alleen naar de bibliotheek, want mijn boek moet weer terug. Daarna ben ik met mijn vader alleen thuis, omdat mijn broertje moet tennissen en mijn moeder meegaat. Eigenlijk weet ik niet zeker of mijn vader mee gaat of niet. Maakt niet uit verder. Dat was ook de reden waarom ik de kranten moest doen dus.

Wat post ik veel de laatste tijd. Wat is er met mijn leven gebeurd? Haha, ik vind het leuk. En het is iets minder druk dan eerst. Nou ja, een heeeeeeeel klein beetje maar. Misschien dat ik daarom wel blog. En gewoon omdat het leuk is. Awesome. Vandaag ga ik ook maar even mijn aardbeienplantjes weggooien. Waarom? Ik heb ze laten verdrinken en vervolgens laten uitdrogen. Planten verzorgen is niet mijn sterkste punt. Hoewel, er is nooit iets uit de zaadjes gekomen. En dan zie je de potjes van mijn moeder beneden: allemaal aan het groeien. Ik ben een slechte verzorgster. Muuh, en ik wil nog wel katten als ik op mezelf woon. Hoe gaan die het overleven dan? Als ik niet eens een plantje kan laten groeien. Ahum. Never mind.

En ik ben blij met mijn nieuwe header plaatje dingetje bovenaan mijn pagina! Hij is leuk. Haha. Ik ben doelloos. Ik stel nu eigenlijk gewoon Engels uit. Zoals elke normale puber doet met bakken huiswerk. Als je niet zo'n puber bent, dan heb je geluk. Ghehe :3

Distant dreams

Kinderen rennen gillend over straat heen. Een verdwaalde wc-pot ligt op de grond naast een huis. Ergens is iemand aan het barbecueën. Caravans staan uitgestald op verscheidene opritten en een huis wordt verbouwd. Ondertussen probeer ik mijn stuur recht te houden en me op de weg te concentreren. Wat me niet ontzettend goed lukt, doordat alles om me heen veel interessanter is dan enkel het grijze asfalt met hier en daar wat deuken wat het moeilijk maakt om recht te blijven rijden. Ik rij een zijstraat in en pleur mijn fiets ergens neer. Met een zucht buig ik me naar mijn kranten toe en pak het aantal wat ik moet hebben in deze flutbuurt. Sloffend kom ik bij het eerste huis aan en douw de krant in de brievenbus. Ondertussen hopend dat ik niet omval van ellende. Na meer dan een uur bezig te zijn geweest, ben ik eindelijk weer thuis. En het laatste waar ik zin in heb, is actief zijn. Alleen maar schrijven en wat surfen op het internet. Op zien tegen morgenochtend. Wanneer ik al om zes uur mijn nest uit moet voor de kranten, omdat mijn broertje die dag moet tennissen. Hoe gaat die dag worden? Geen idee, maar ik ga alvast veel huiswerk maken voor dinsdag. Maandag kan dat niet, want dan moet ik naar een feest, want mijn opa wordt tachtig. De eerste in zijn familie, dus een bijzondere dag! Nu hopen dat ik hetzelfde ben als deze week en met een chagrijnige en vermoeide kop daar moet gaan zitten vrolijk doen, terwijl ik meer zin heb om in mijn eentje ergens te zitten en te huilen. Maar kop op! Ik sleur mezelf er wel doorheen. Ik ben allang blij dat ik vandaag thuis mocht blijven.

En nu wil ik een nieuwe banner voor mijn blog en die ga ik lekker maken! Heb ik in ieder geval iets leuks te doen. Zometeen eten, geen trek. Maar goed. Gaan jullie nog iets doen het weekend? :3

Today I don't feel like doing anything

Het leven is vermoeiend. Ik voel me echt vreselijk. Ben moe, misselijk en duizelig de hele tijd. Als ik slik doet mijn keel regelmatig pijn en ik word knettergek van die plek wat zich school noemt. Constant sta ik op springen. Huilen of woedeaanvallen, het moet er allemaal uit. Toch houd ik me maar in, gewoon om mensen te sparen weet je. Ik denk dat ik morgen maar thuis blijf. Heb die dag toch niets belangrijks, dus die dag valt op zich te missen. Kan ik misschien bezig met mijn stapels huiswerk en een beetje uitrusten. Of ik nog iets leuks te melden heb? Nee. Nee, grapje. Ik zal even diep in mijn geheugen graven. Zaterdag op zondag is uit mijn geheugen verdwenen, nee, dat is ook een grapje. Humorloos ben ik. Ik was voor het eerst aan de drank in de disco voor de 16plussers. Haha, ik was echt aangeschoten. Die zondag was echt kut. Mijn maag kon niet goed over alcohol volgens mij, maar ik heb alles binnengehouden! Het was supergezellig en alles leek zo mooi die dag. Ik zit er over na te denken om alcoholist te worden, alleen maar omdat je even alles vergeet. Ik begrijp nu al die mensen wel, ook al verkloot je je leven er alleen maar mee. Dus laat ik er toch maar niet aan beginnen. Ik heb in mijn pinksterweekend en hemelvaartsdag heb ik dus niet ontzettend veel gedaan. Deze week was gewoon kut zoals school altijd is en tsja, de week is nog niet eens afgelopen. Oh, en ik kan van die sterretjes hieronder maken! :D

 

No limits

Vermoeid sjok ik naar de fietsenstalling. Ik laat even een harde zucht horen als ik zie dat mijn fiets weer omgegooid is door medefietsers. Ik buk en raap mijn fiets op die met een paar horten en stoten meegeeft. Niet veel later kom ik veilig uit de drukte en fiets ik naar huis. Hoewel fietsen? Mijn ketting was eraf gegaan, dus eigenlijk stepte en liep ik naar huis. Blijkt mijn ketting gebroken te zijn. Een maandagmiddag die al zo lang had geduurd door popkoor. Om half zes kom ik thuis aan en meldt vermoeid dat mijn ketting er weer afligt en ik ga zitten. Nadenkend over wat ik allemaal nog moet doen. Moe word ik al als ik eraan denk.

School. Klinkt bekend niet? Ik heb het gehad. We moeten zoveel doen de laatste weken. We moeten allemaal verslagen, praktische opdrachten en betogen inleveren. Leesverslagen en pta's maken. Presenteren. Leren leren leren voor de laatste toetsen van het jaar om je cijfer nog te behouden of op te halen. Ik word er helemaal gek van. Ik kan het allemaal niet meer opbrengen. Maar vandaag ga ik voor het eerst echt uitstel vragen en dat ik nog niet langer dan een dag. Ik krijg steeds mijn dingen wel op tijd af, maar het is zo veel dat je gewoon constant bang bent dat je het niet af krijgt. Ik probeer mijn huiswerk allemaal vooruit te maken zodat ik me daar geen zorgen over hoef te maken, maar dat lukt ook niet altijd. Het is gewoon zo vreselijk altijd de laatste weken. Zo erg dat ik spontaan verlang naar de vakantie. Dat gebeurt niet vaak, omdat ik me heel snel verveel.

Enne, jullie kunnen previews lezen van een recent nieuw verhaal van mij bij het kopje Northern star. Dat verhaal moet me maar ontspanning bieden in de lessen en buiten de lessen, als ik tijd heb. Nou, ik moet zo maar weer naar school. Tot 15:20 daar zitten en dan kranten lopen (wat per 1 juli als het goed is afgelopen is eindelijk voor mij) en daarna bezig met mijn uitgestelde betoog voor maatschappijleer en wiskunde huiswerk en frans leren. Daaag!