Euh, wie waren ook alweer voor?

"Ja... nou dat is gewoon zo."
Korte stilte. "Oke, verder geen opmerkingen?"
"Nee," klink er dan in koor.
"Die twee waren voor en die twee waren tegen... dit was een best nutteloze stelling. Onze volgende stelling is..."

Waar dit in godsnaam op slaat? Discussies bij Nederlands. Je belandt in een groepje. Vier daarvan gaan discusieren en de ander is de voorzitter. En in dit geval was ik dus de voorzitster. Super leuk joh. Dat dialoogje boven is een voorbeeld van wat gisteren gebeurde onder mijn discussie. Zoals je kunt zien aan de laatste zin, ben ik de meest slechte voorzitster aller tijden. Maar goed, onze discussie sloeg sowieso nergens op. Op een of andere manier bleef iedereen geboeid, omdat het grappig was en voornamelijk levendig en ik was blijkbaar erg komisch met mijn opmerkingen bij het samenvatten van de deelstellingen. Maar dat was het ook. Na de herfstvakantie hebben we een discussie als tentamen. Dat gaat goedkomen. Ik wil wel voorzitster blijven, maar ik... ik wil ook weer geen onvoldoende. Ahum.

Vandaag was best saai. Ook erg frustrerend, omdat alles niet echt soepel verliep. Maar ach, nu zit ik tevreden thuis en ik werd verwelkomd door een postcard uit Moldavie! Omfg, ik was zo blij dat ik eindelijk een kaart had gekregen! Het is echt super leuk! Die man is dus een schilder en zijn werken zijn echt mooi! Het is erg interessant en het heeft iets, ook al herken je er niet veel in omdat het voornamelijk abstracte kunst is (even mijn kunstgeschiedenis kennis met jullie delen). Maar volgens mij heeft hij ook herkenbare stukken geschilderd. Even kijken, hier zijn een paar schilderijen van hem!

  

Deze twee zijn natuurlijk niet abstract. Maar ik vind het dus wel iets hebben. Wil je meer zien? Ga naar deze link: Victor Ursu. Echt geweldig om van een schilder een kaart te krijgen. Ik wil zijn werk graag aan mijn tekenleraar laten zien. Lijkt me leuk om te weten wat hij er van vindt en of hij hem kent van zijn werk. Je weet maar nooit eh? Even iets heel anders: high school. Mijn pakket is bijna helemaal compleet! Alleen de brief van mijn ouders moest aangepast worden en daarna wordt het naar een tweede check gestuurd! Daarna afwachten natuurlijk! Adieu! x

"Mijn wekker stotterde en ik wilde hem uit laten praten."

Wekkers. Duivelse apparaten zijn het. Het liefst wil je ze uit het raam smijten of tegen de muur. Doe je het tegen de muur? Draag een beschermingsbril of duik onder de dekens. Er bestaat nog zoiets als karma. En karma is a bitch. Zo, even dat jullie het weten. Wekkers. Wie dit ook heeft uitgevonden... Ik ga met een tijdmachine terug in de tijd en vermoord die gast... waarschijnlijk... niet. Zou wel leuk zijn. Of dat de schooltijden gewoon later beginnen. Dat is ook een idee trouwens. Want als je het eerste uur vrij bent, oke, dat gaat nog wel. Maar dan gaat die wekker om half zeven... AAARGH! Ik kan dat ding wel vermoorden. Het is dat Qmusic best leuk is om naar te luisteren, anders was mijn nieuwe wekker allang de prullenbak in beland. Mijn vader maakte me wakker tot in eind mei. Die kan ik moeilijk uit het raam smijten of tegen de muur aan gooien. Dan heb je wel meer nodig dan handen, dekens en smoesjes waarom je 'wekker' kapot is. Dan beland je in de bak. IN IEDER GEVAL. Als je net zoals ik een haat hebt aan wekkers en alles wat erop lijkt, hier wat tips.

1. Als je je mobiel gebruikt, zet je lievelingsmuziek op. Iets minder garantie op een kapotte mobiel.
2. Zet je wekker aan de andere kant van de kamer, ben je meteen je bed uit.
3. Mocht je goed kunnen mikken met stenen, leg alles wat gevaarlijk is ook aan de andere kant van de kamer.
4. Zet een tweede wekker voor als je eerste toch naar de klote gaat.
5. Of, laat je moeder een tweede wekker zetten op een geheime plek (wel garantie op een pokkehumeur).

Dat was het. Ik denk dat je hier een stuk verder mee komt. En anders... wordt vrienden met je wekker. Zet hem vijf minuutjes later en beloof jezelf dat je daarna direct uit bed gaat. Of tien minuten... maar kom maar niet te laat? Kom je te laat... dan heb je pech. Als je de wekker de schuld geeft, dan weet ik niet wat die mensen die de briefjes uitdelen gaan doen. Waarschijnlijk (zoals bij mij op school) de rode kaart. Tun tun tun tuuuuun. Precies ja. Je kunt beter je ergste vijand te vriend houden. Ook al leidt het soms naar ruzie, gevechten... de dood. Doe gewoon je best maar. Adieu! x

(Deze post komt origineel van mijn andere gezamenlijke blog: How not to survive high school.)

Pws drama

Examenjaar. Het is wat. Het enige wat in je voordeel is (en er zitten zelfs nadelen aan trouwens), is dat je geen toetsen meer tussendoor hebt en gewoon in één rechte lijn kunt leren. Als je die disipline hebt tenminste. Ik heb die disipline absoluut niet. Ik had mezelf voorgenomen om in het Franse leesboekje in ieder geval te beginnen, ik ben nog geen tien bladzijden verder. Goed van mij he? Maar ik heb de moeilijkste uitgekozen. Ook niet de meest slimme keuze, dat weet ik. Maar de vragen op de toets zelf zijn dan wel makkelijker volgens mij. Dat hoop ik in ieder geval. Examenjaar dus. Vele dingen komen eraan. Laatste School Dag en dus Drachten terroriseren. Zin in natuurlijk! En ik kan gelukkig nog een jaar meedoen met Kersttoneel. Ook super! En je bent vroeg klaar en veel vrij. Maar de nadelen van het hele examenjaar? Al die toetsen die allemaal je toekomst bepalen. Nee, jij die de toetsen maakt bepaalt de toekomst zo goed als. Het levert een hoop stress op. De herfstvakantie nadert en die week wordt vroeg opstaan, leren, eten en slapen. Ik denk niet dat ik dat overleef, enfin (zo'n leuk woordje!), ik moet wel. En als ik niet slaag, is er geen Amerika na mijn eindexamen. Een goed stimulatiemiddel om me aan het leren te zetten. En dan heb je nog het PWS. Het profielwerkstuk die je in je examenklas maakt en wat samen gaat met je cijfer voor maatschappijleer in de vierde. Goed, het onderwerp is er en het drama over dat ik het alleen wil doen is voorbij. En nu? Hoofdvragen, deelvragen, presentatievorm, alle bronnen en teksten en dingen opzoeken, werkplannen maken en inleveren, presentatie avonden, heel veel werk in één simpele zin. Gewoon heel veel werk. Je moet er per persoon ook zo'n tachtig uur aan besteden. Ik ben dus alleen en ja, het is veel werk. Dus ik ga er overheen, omdat ik geen partner heb. Het idee is er, ik ben aardig opweg met de vragen... maar deze vrijdag moet het al ingeleverd worden.

Wie zit nog meer in z'n examenjaar (havo/vwo)? Waar doe jij je voor je profielwerkstuk? En hoe ga je het doen? Ik ben nieuwsgierig. Of als je al examen hebt gedaan, wat heb je gedaan voor je profielwerkstuk? Dat kan natuurlijk ook nog!

 

'Het ruikt naar warm weer.'

Ik stapte vanochtend op de fiets en het eerste wat ik rook, was die bekende geur van een warme dag. Ik kan het niet uitleggen. Het was (letterlijk) een warme, lekkere geur wat me de herfst even liet vergeten. Ik was er ook heilig van overtuigd dat het een warme, zonnige dag ging worden. Zonnig? Nee, niet echt. Warm? Ja, wel redelijk. Dus ik denk: ik kan zonder jas weer naar huis. Ik was vijf uur pas uit, omdat ik een koorrepetitie had (echt super leuk!). Maar nee, het regende. En het regent nu nog steeds. Waar is mijn zon? Waar zijn de witte, donzige wolkjes in plaats van die donkere en dreigende wolken? Nergens te bekennen dus. Mijn schooldag heb ik overleefd. Koor had een verrassende wending voor mij en ik ben er echt heel erg blij mee! Mijn dag kan op dit moment niet meer stuk. Alleen nog wat eten en geen huiswerk en dan ben ik helemaal blij!

Trouwens, wat vinden jullie van de nieuwe header? :'D

 

Blog award

Thank the person who gave you this award
Dankjewel Chi! Het betekent heel veel voor me dat je mijn blog leuk vindt om te lezen, ook al behandel ik mijn blog soms erg slecht! Heel erg bedankt!

Reveal 3 random facts about yourself

1. Ik mag dan wel heel netjes en georganiseerd overkomen (eigenlijk gewoon vreselijk perfectionistisch), ik ben eigenlijk een enorme chaoot. Dat is niet te zien, omdat het in mijn hoofd zit. Vandaar dat de rest netjes moet zijn, denk ik.
2. Ik was veel te zwaar voor mijn lengte en leeftijd. Nu doe ik al een tijd aan een dieet van Sonja Bakker en ik zit dichtbij een gezond gewicht!
3. Vervolg op de vorige: ik ben vreselijk slecht in dieeten. School is nog niet begonnen en de supermarkten gillen alweer mijn naam.

Pass on the award
Ik geef deze award aan Jelena. Haar blog is echt super en ze zou meer volgers moeten krijgen. En aan Marrit van August Butterfly! Ze heeft echt een leuke blog! 

Gevangen in vrijheid

Ga eens naar buiten. Blijf staan op een open plek waar je de lucht goed kunt zien. Kijk omhoog en volg de wolken. Volg de blauwe lucht. Vind je ook niet dat het lijkt alsof er een grote koepel om ons heen ligt? Waar we ook komen, waar we ook komen te staan? Er blijft een blauwe met donzige witte wolkjes kleurige koepel om ons heen liggen. Hoe meer ik daarover nadenk, hoe meer ik me gevangen begin te voelen. De wereld is groot en alsnog voel ik me gevangen op deze planeet. Of dat wel gezond is? Nee, ik denk van niet. De drang om meer te zoeken, meer te zien, is groot. Als ik ooit een reisje naar de maan kan betalen, sowieso dat ik dat een keer mee heb willen maken. En hiermee kom ik op het volgende (waarschuwing: mijn fantasie is op hol geslagen). Stel nou eh? Stel dat onze planeet slechts een sneeuwbal is. Weet je wel? Van die grappig bollen die je kunt schudden tot er witte stukjes spul naar beneden vallen op je... kerstman bijvoorbeeld. Alleen schudden ze bij ons alleen als het winter is. En dan valt het alleen op de goede plekken... oke, het slaat nergens op. Maar stel je eens voor. Stel dat we in iemand anders handen liggen. Dat de ruimte slechts een illusie is. Dat de sterren allemaal ogen zijn die naar ons kijken en ons observeren. Dat de ruimte die wij kennen, slechts een droom is en dat we eigenlijk nooit onze planeet hebben verlaten. Hoe klinkt dat? Paranoide? Ja, dat dacht ik al. De gedachte erachter is misschien eng, maar geeft het ook niet ergens een goed gevoel? De gekke gedachte dat de sterren ogen zijn die ons altijd in de gaten houden? Het is jammer dat ze niet in onze bol kunnen komen. Of zijn ze daar al mee bezig? Zijn wij niet degenen die een gat maken in de ozonlaag? Breken zij er doorheen en komen ons helpen? Komen ze ons helpen uit onze vreselijke troep die we hebben gemaakt? Stel je eens voor.

 

Stupeur et tremblements

De dagen vliegen voorbij. Er is zoveel te doen en te maken en heen te gaan. Ik weet even niet meer waar de tijd blijft. Ook blog ik standaard om de dag op de blog in de post hiervoor. Hoe het gaat met me? Wat fijn dat je dat vraagt. Het gaat wel. Ik voel me goed, maar het is druk. Ik zie er erg tegenop om in de herfstvakantie aan de slag te gaan met het leren van de tentamens. Is er in de tussentijd nog iets gebeurd? Genoeg natuurlijk! School is weer aan de gang. Elke dag naar school en je uit de naden werken. Aantekeningen hier en vervelende preken daar. Dan heb je nog het profielwerkstuk. Daar was bij mij nog wat stress over voor mezelf. Want je moet met z'n tweeen, maar ik wilde het heel graag alleen doen. Daar zit een lang verhaal achter en ik heb geen zin om dat te typen. Maar ik wilde het dus alleen doen. Ik kreeg eerst te horen dat het niet mocht en ik was er al een beetje vanuit gegaan dat het wel mocht... niet zo slim, maar er waren meer mensen in de voorgaande jaren die alleen konden gaan. Teleurgesteld dus en ik kon wel in huilen uitbarsten. Emotioneel momentje. Daarna moest ik op zoek naar iemand die over dat soort dingen ging. Hij zei gelukkig wel dat ik alleen mocht! En toen was het klaar en viel er zo'n twee ton van mijn schouders af. Totdat mijn naam op het mededelingenbord verscheen. Gelukkig bleek dat ook alleen maar een vraag te zijn of ik toestemming had gekregen van iemand. Dus, eind goed al goed.

Wisten jullie dat de pad die Roodkapje aflegt naar haar grootmoeder een symbolisch pad is naar volwassenheid? En dat haar rode geval staat voor het maandelijkse feestje waar ieder meisje mee te maken krijgt (als het goed is). Echt, serieus. Dat kregen we te horen met Franse literatuur. Ik was een soort van geschokt, want daar ging mijn beeld van Roodkapje. En in die les heb ik heel impulsief zo'n populair mensje afgekapt. Ik zie net dat haar beeld helemaal fout was, want ze dacht dat mijn einde van Roodkapje niet klopte. (Het originele Roodkapje loopt niet goed af en ze wordt helemaal opgegeten, omdat ze zich liet verleiden door ... wat was het? Van het pad afwijken. In de moderne versie wordt de wolf uiteindelijk in een put gegooid met stenen in zijn maag.) Het meisje dacht dus dat dat niet waar was. Maar dat is wel zo. Faal. In ieder geval. Dit was een random stukje. Euhm, OJA!

High school is een stapje dichterbij! Ik was zeventien september naar Arnhem geweest om geinterviewd te worden voor high school dus! Echt, ik was super zenuwachtig natuurlijk en we moeten sowieso anderhalf uur rijden. We kwamen in Arnhem aan en gingen naar het Hotel Haarhuis. Precies naast de ondergrondse parkeerplaats waar we stonden. Daar mochten we eerst in de lobby zitten met de mededeling dat we zo werden opgehaald voor een... luistertoets. Ik werd gek, want ik ben daar absoluut niet goed in en was hierdoor niet overtuigd door hun woorden van: het stelt niets voor! Ik had ze moeten geloven, want dan had ik een stuk minder stress gehad. Die luistertoets kunnen kinderen uit klas 1 wel maken na een paar lessen. Zo makkelijk. Ik kan me voorstellen dat Japanners of Chinezen die het afleggen, het moeilijk vinden. Maar... jeez, dat was echt te belachelijk voor woorden. Je kreeg een plaatje te zien op je blaadje en je kreeg vier zinnen te horen. Een zin hoorde het beste bij het plaatje. We kregen bijvoorbeeld een plaatje met een vrouw wie een tijdschrift in de handen had en op een stoel zat. Dit waren onze mogelijkheden (globaal, ik weet het niet meer):

A) She is standing on the book.

B) She is looking at the book.
C) She is standing in the corner of the room
D) The chair is on top of the woman

Dat dus. Daarna werd de ene helft meegenomen voor een interview en de andere helft bleef zitten voor een leestoets. Ik werd als eerste meegenomen voor de interview. Dat ging best goed. Ik moest gewoon in het Engels wat vragen beantwoorden die zij op papier had staan. Heel makkelijk dus! Daarna nog die leestoets. Net zo belachelijk als die luistertoets. Echt, als je deze toetsen op school had, had je allemaal tienen kunnen halen. Ik wou dat het zo was. Dat zou mijn leven een stuk minder moeilijk maken. Haha! Verder waren mijn weken niet zo spannend. Niet dat ik me meer kan herinneren. Oh! Vandaag zag ik zulke mooie schoenen bij de Jack&Jones! Donderdag gaan we ze kopen, ik ben zo blij. Het was liefde op het eerste gezicht! Het is omdat mijn broertje een broek kreeg van negentig euro, anders had ik niet nog een paar gemogen (ik had vandaag al nieuwe schoenen, omdat mijn All Stars een beetje kapot zijn. van die leuke goedkope Scapino dingen! (': ) Dus ik ben nu heel erg blij!

En, hebben jullie nog iets interessants te melden? :'D

Mag ik even kort uw aandacht?

Want een vriendin en ik zijn een blog begonnen, samen! Over school en alles, gewoon lekker doelloos. Dit betekent absoluut niet dat ik stop met deze blog, maar ik wilde het jullie laten weten dat ik nog ergens anders te vinden ben! Dus ga er vooral heen! De introductie en de tweede bericht zijn door mij geschreven en morgen schrijft Jelena! Net begonnen! Check it out! Dan krijg je een koekje van Roodkapje!

KLIK KLIK KLIK KLIK KLIK!

La fin,

Het einde van een nieuw begin. Dit nieuwe begin is het nieuwe schooljaar uiteraard. Het laatste schooljaar voor mij. In ieder geval in Nederland. Het einde alweer... Het vijfde jaar van havo. Ik moet er niet aan denken. Ik denk dat ik erg emotioneel ga worden als ik deze school moet gaan verlaten. Stiekem hou ik van de middelbare school. Er komen veel sneller onverwachte dingen. Ook al zijn ze niet leuk. Ik ga het missen. Waarom? Geen idee eigenlijk. Ik ga het gewoon missen. Nog een kort jaar vol belangrijke toetsen, examens, feesten en afscheid nemen van iedereen. Daarna moet je je vleugels uitslaan en beslissen wat je gaat doen. Nou, daar ben ik al druk mee bezig! De formulieren van High School zijn aangekomen. Ik moet alleen nog even een kopie van mijn paspoort maken (die ik pas dinsdag op kan halen) en even kijken of de nodige dingen zijn ingevuld. Mijn leraar Engels en mijn huisarts vullen het later maar in, haha. En daarna wordt het opgestuurd en zeventien september komt mijn dood. De interview. Dan al. Ik besterf het nu al van de zenuwen. Ik ben echt heel bang dat ik dicht klap met dat interview. Het is in het Engels. Niet dat Engels een probleem voor mij is, maar goed. Die zenuwen eh? Het komt wel goed. Ik wil echt heel graag zomer 2012 in het vliegtuig zitten naar Amerika. Echt heel graag. Dan mijn laatste jaar high school, mijn twaalfde jaar. Dus weer eindexamens waarschijnlijk. Ik krijg geen diploma, maar wel een certificaat uiteraard. Ik heb er zin in natuurlijk! En daarna weer terug naar Nederland en dan? Ik moet wel beslissen wat ik ga studeren, maar ik weet het allemaal nog niet. Dit jaar maar goed nadenken. (: